مقایسه کیفوز توراسیک و ضخامت عضله دیافراگم میان زنان مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه و زنان سالم

مقدمه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریوی (copd ) سبب تنفس سطحی، کاهش اکسیژن رسانی، ضعف عضلانی و کاهش فعالیت فیزیکی می شود که از علایم شایع آن، تنگی نفس و سرفه های مزمن همراه با خلط است. به رغم شیوع بالای این بیماری و نقش موثر فیزیوتراپی، عدم شناخت کافی و خلا تحقیقاتی در این زمینه محسوس است. هدف این مقاله، مقایسه کیفوز توراسیک و ضخامت عضله دیافراگم بین زنان copd و سالم است. مواد و روش‌ها: 20 بیمار زن copd (رده دوم و سوم) بستری در بیمارستان) با 20 زن سالم، از نظر ضخامت دیافرا گم (توسط دستگاه سونوگرافی) و زاویه کیفوز (توسط خط کش انعطاف پذیر) مقایسه-شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که قوس زاویه کیفوز در افراد بیمار کمتر از افراد سالم است (05/0 (p < . در-خصوص ضخامت عضله دیافراگم، تفاوتی معنادار میان افراد سالم و بیمار مشاهده نشد، لیکن تغییر ضخامت دیافراگم، در افراد سالم حدود دو برابر افراد بیمار بوده است (05/0 (p < .نتیجه‌گیری: حالت بشکه ای قفسه سینه بیماران copd، کمتر بودن زاویه کیفوز در این بیماران نسبت به افراد سالم را توجیه می کند؛ همچنین افزایش درصد تغییرهای ضخامت دیافراگم در افراد سالم نسبت به بیماران نشان دهنده عملکرد بهتر دیافراگم در افراد سالم است که سبب آن شاید با کوتاه بودن عمق تنفس و فواصل تنفس ها در افراد بیمار توجیه پذیری باشد. نتایج این تحقیق را می توان در تنظیم پروتوکل درمان های دستی و ورزش های درمانی در بیماران copd مد نظر قرار داد.