بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی

مقدمه و هدف: کورکومین دارای آثار ضد دیابتی و آنتی اکسیدانتی و تقویت کننده حافظه است؛ لذا هدف بررسی حاضر، تعیین اثر تجویز درازمدت آن بر یادگیری و حافظه موش سفید بزرگ دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های سفید بزرگ به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با کورکومین (50 میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دیابتی تحت درمان با کورکومین (10 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. هفت روز پس از تزریق استرپتوزوتوسین، کورکومین به مدت پنج هفته تجویز-شد. برای بررسی یادگیری و حافظه، آزمون های اجتنابی غیر فعال و ماز y به کار رفتند؛ درباره بافت هیپوکامپ، میزان مالون دی آلدیید نیز تعیین شد.یافته ها: کاهش معنی دار تاخیر در حین عبور در موش های دیابتی (01/0p < ) و دیابتی تحت تیمار با دوز پایین کورکومین (05/0p < ) مشاهده شد و این پارامتر به طور معنی دار در گروه دیابتی تحت تیمار با دوز بالای دارو بیشتر از گروه دیابتی بود (05/0p < )؛ به علاوه، در صد تناوب در حیوانات دیابتی به طور معنی دار کمتر از گروه کنترل بود (05/0p < ) و این پارامتر در گروه های دیابتی تحت تیمار با دوز بالای دارو بیشتر از گروه دیابتی بود (05/0p < )؛ همچنین، درمان با کورکومین در دوز بالا میزان مالون دی آلدیید را به صورت معنادار کاهش داد (05/0 > p).نتیجه گیری: تجویز دراز مدت کورکومین به میزان 50 میلی گرم بر کیلوگرم موجب تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی شده، بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت را به دنبال دارد.