تاثیر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر سطوح سرمی پروگرانولین و mcp-1 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه و هدف: برهم خوردن تنظیم سطوح آدیپوکاین ها در پاتوژنز دیابت نوع2 نقش مهمی دارد. باوجود این، تمرینات ورزشی بواسطه تعدیل سطوح آدیپوکاین ها می تواند در بهبود کنترل گلیسمیک در بیماران دیابتی نوع2 موثر باشد. در مطالعه حاضر، تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی شدید (hiit) و تداومی با شدت متوسط (mict) بر سطوح سرمی پروگرانولین و mcp-1 در زنان دیابتی نوع2 بررسی شد.مواد و روش ها: تعداد 36 زن دیابتی نوع2 واجد شرایط و داوطلب در سه گروه کنترل، hiit و mict به صورت تصادفی تقسیم شدند. پروتکل hiit (90 درصد ضربان قلب بیشینه) و mict (60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه) هر دو به مدت 12 هفته روی نوارگردان اجرا شدند. نمونه های خونی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شدند. تغییرات بین گروهی با آزمون آنالیز کوواریانس تعیین شد و سطح معناداری 0.05>p بود.نتایج: نتایج حاضر نشان داد که hiit (0.001>p) و mict (0.014=p) هر دو به کاهش معنادار سطوح سرمی mcp-1 منجر شده اند. باوجود این، کاهش پروگرانولین نسبت به گروه کنترل تنها در گروه hiit مشاهده شد (0.001>p) و mict تاثیر معناداری بر سطوح پروگرانولین نداشت (0.077=p). کاهش درصد چربی بدن و مقاومت به انسولین نیز با هر دو پروتکل hiit و mict در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (0.001>p).نتیجه‌گیری: تمرینات hiit و mict هر دو در تعدیل آدیپوکاین ها در بیماران دیابتی نوع2 موثر هستند. باوجود این، تاثیرگذاری hiit در مقایسه با mict از جمله در کاهش سطوح پروگرانولین بیشتر بود که اهمیت توجه بیشتر به hiit در مدیریت دیابت نوع2 را نشان می دهد.

the effect of 12 weeks of continuous and high intensity interval training on the serum levels of progranulin and mcp-1 in type2 diabetic women

background and objective: adipokines dysregulation plays important role in the type 2 diabetes (t2d) pathogenesis. however, exercise training can be effective in improving the glycemic control in t2d patients by modulating the adipokines levels. in the present research, the effects of 12 weeks of high intensity interval training (hiit) and moderate intensity continuous training (mict) on the serum levels of progranulin and mcp-1 in type2 diabetic women have been investigated.materials and methods: 36 qualified and volunteer women with t2d were randomly assigned in the three groups including control, mict and hiit groups. both hiit (90 percent of maximum heart rate) and mict (60 to 70 percent of maximum heart rate) protocols were conducted on treadmill for 12 weeks. blood samples were collected in pre and post-test stages. between groups difference were determined by analysis of covariance test and significant level was p<0.05.results: the present study findings indicated that both hiit (p<0.001) and mict (p=0.014) protocols cause significant decrease in the mcp-1 levels. however, the progranulin reduction compared to the control group was significant only in the hiit group (p<0.001) and mict does not have significant effect on the progranulin levels (p=0.077). decrease in body fat percentage and insulin resistance was also significant for both hiit and mict protocols compared to the control group (p<0.001).conclusion: both hiit and mict exercise trainings are effective for modulating the adipokines levels in the t2d patients. however, the effectiveness of hiit was greater for reduction of progranulin levels compared to the mict group, which indicates the importance of paying more attention to hiit in the management of t2d.