بررسی اثرات ماتریکس خارج سلولی جفت انسانی بر التیام زخم دیابتی در مدل حیوانی

مقدمه و هدف: مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که مشتقات جفت می‌توانند در التیام زخم نقش داشته باشند؛ در عین حال، نقش دقیق ماتریکس خارج سلولی جفت در التیام زخم پوستی واضح نیست. بر این اساس مطالعه حاضر به بررسی اثرات ماتریکس خارج سلولی جفت بر التیام زخم دیابتی در مدل حیوانی پرداخته است.مواد و روش ها: طی این تحقیق تجربی آزمایشگاهی جفت انسانی آسلولار شده و ماتریکس خارج سلولی تهیه گردید. موشهای صحرایی نر نژاد ویستار پس از القای دیابت به وسیله استرپتوزوتوسین  به دو گروه کنترل (9 سر) و گروه تیمار با ماتریکس خارج سلولی جفت (9 سر) تقسیم‌بندی شدند. سپس زخم‌هایی به قطر 0.8 سانتی‌متر در ناحیه پشت موش‌ها ایجاد شد. در روزهای0، 7، 14 و 21 سطح زخم با استفاده از نرم افزار image j اندازه گیری شد. جهت مقایسه مساحت زخم میان گروهها از آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر دو عاملی استفاده شد.نتایج: مساحت زخم در گروههای کنترل و تیمار در روزهای  14 و 21  پس از تیمارنسبت به اولین روز ترجمه دچار کاهش معناداری شد. بر خلاف گروه تیمار، مساحت زخم در گروه کنترل در روز 7 نسبت به روز صفر تفاوت معناداری نداشت. کاهش مساحت زخم در روز 21 در گروه تیمار با جفت آسلولار نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر بود.نتیجه‌گیری: ماتریکس خارج سلولی دارای نقش مهمی در فرآیند تسریع التیام زخم پوستی در موارد دیابت در مدل حیوانی می‌باشد. یافته‌های این پژوهش می‌توانند در حوزه طراحی درمان زخم پوستی در بیماران دیابتی کاربرد داشته باشند.

The effect of human placenta extracellular matrix on diabetic wound healing in an animal model

Background and Objective: Many studies have shown that placenta derivatives can play a role in wound healing; however, the exact role of the placenta extracellular matrix in skin wound healing is unclear. Accordingly, the present study investigated the effects of placental extracellular matrix on diabetic wound healing in an animal model.Materials and Methods: In this experimentallaboratory study, human placenta was decellularized and extracellular matrix was prepared. Streptozotocin induced diabetic male Wistar rats were divided into two groups: control group (n=9) and group treated with placental extracellular matrix (n=9). Wounds with a diameter of 0.8 cm were created in the back of rats. On days 0, 7, 14 and 21 the wound area was measured using ImageJ software. Twoway repeatedmeasures ANOVA was used to compare wound area between groups.Results: Wound area significantly decreased on the 14th and 21st days after treatment compared to the first day of experiment in control and treatment groups. Unlike the treatment group, the wound area was not significantly different 7 days after treatment compared to the first day of experiment in control group. There was more reduction in wound area on day 21 in treatment group than the group treated with acellular placenta.Conclusion: The extracellular matrix has a significant role in accelerating the healing process of skin wounds in diabetic cases in an animal model. The findings of this study can be applied to the treatment plan of skin wounds in diabetic patients.