تاثیرتمرین استقامتی فزاینده بر میزان مقاومت قلب به ایسکمی القایی در موش های صحرایی نر سالم

مقدمه و هدف: سکته قلبی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در دنیاست و فعالیت ورزشی از موثرترین راه‌ها در پیشگیری از این عامل تهدید کننده زندگی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر استرس اکسایشی ناشی از ایسکمی القایی در قلب موش‌های صحرایی نر سالم بود. مواد و روش ها: تعداد 32 سر موش صحرایی نر دوماهه نژاد ویستار مورد استفاده قرار گرفت. موش‌های صحرایی پس از یک هفته سازگاری با محیط جدید، به طور تصادفی در چهار گروه تیماری هر کدام با هشت سر موش صحرایی به ترتیب شامل: 1) گروه کنترل سالم، 2) گروه کنترل بیمار، 3) گروه تمرین سالم و 4) گروه تمرین بیمار بودند. گروه های تمرینی سالم و بیمار به مدت هشت هفته تمرین استقامتی فزاینده را اجرا کردند. برای القای ایسکمی، هر سر موش صحرایی، ایزوپروترنول (85 میلی گرم/کیلوگرم) را در دو روز متوالی و به صورت درون صفاقی دریافت کرد. در انتهای دوره آزمایش، پس از بیهوشی موش ها و جداسازی با ice cold saline شستشو، سپس هموژنیزاسیون بافت قلب انجام شد. فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز و میلوپراکسیداز با استفاده از کیت های اختصاصی و سوپرناتانت جهت بررسی میزان فعالیت آنتی اکسیدانی با استفاده از روش الایزا، اندازه گیری شدند و داده ها با روش آنالیز واریانس یک‌راهه در سطح معنی داری p≥0.05 تعیین گردید. نتایج: ایسکمی قلبی باعث کاهش معنی دار فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی نسبت به گروه کنترل سالم (p=0.001) و تمرین شد (p=0.002). همچنین، هشت هفته تمرین استقامتی بدون ایسکمی باعث افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (p=0.002) و کاهش میلوپراکسیداز نسبت به گروه بیمار شد (p=0.001). نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی فزاینده از طریق کاهش استرس اکسیداتیو می تواند در برابر آسیب‌های استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق ایزوپروترنول، اثرات درمانی چشمگیری داشته باشد و احتمالاً عوارض ناشی از نارسایی ایسکمی قلب را کاهش دهد.

The effect of endurance training on oxidative stress induced by infusion ischemia in the heart of healthy male rats

Background and Objective: Myocardial infarction is one of the main causes of mortality in the world and endurance exercise is one of the ways to prevent it. The present study aimed to investigate the effect of endurance training on oxidative stress induced by infusion ischemia in the heart of healthy male rats. Materials and Methods: 32 twomonthold male Wistar rats were used. Rats after one week of adaptation to the new conditions were randomly divided into four treatment groups with eight mice each: 1) health control group, 2) unhealthy control group, 3) health training group, and 4) unhealthy training group. The health training and unhealthy training groups were subjected to endurance training for eight weeks. To induce ischemia, each mouse received isoproterenol (85 mg/kg) intraperitoneally for two consecutive days. At the end of the experimental period, after anesthesia and isolation of rat and washing with icecold saline, then homogenization of heart tissue was performed. The activities of superoxide dismutase, glutathione peroxidase, catalase, and myeloperoxidase enzymes were measured using specific kits and supernatants to evaluate the level of antioxidant activity. ELISA method were used and data analyzed with ANOVA test at the significant level of p < 0.05. Results: Cardiac ischemia significantly reduced the activity of antioxidant enzymes and increased lipid peroxidation compared to the control (p=0.001) and exercise groups (p=0.002). Also, eight weeks of endurance training without ischemia increased the activity of antioxidant enzymes (p=0.002) and decreased myeloperoxidase compared to the ischemia group (p=0.001). Conclusion: Increasing endurance training by reducing oxidative stress can have significant therapeutic effects against isoproterenolinduced oxidative stress damage and possibly reduce the complications of ischemic heart failure.