بررسی اثربخشی آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران

مقدمه و هدف: ایفای نقش پرستاران در رهبری تیم سلامت بسیار حائز اهمیت است؛ اما به دلیل برخی مشکلات مربوط به محیط کار، ممکن است در ایفای نقش‌های خانوادگی مانند نقش همسری، مادری و در توجه به خود با تعارضاتی مواجه گردند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران صورت گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی با طراحی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که در سال 1397 انجام شد. نمونه پژوهش را 60 نفر از پرستاران شاغل در بخش‏های روانپزشکی بیمارستان شهید مدرس اصفهان که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند تشکیل دادند. نمونه‏ها بصورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی با نرم افزار تلفن همراه به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش گروهی خودشفقتی شرکت کردند؛ اما این مداخله بر روی گروه کنترل انجام نشد. ابزار جمع‌آوری داده‏ها قبل و بعد از مداخله، مقیاس سنجش عملکرد خانوادگی اپشتاین بود. داده‌ها از طریق آزمون‏های توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی، درصد فراوانی) و استنباطی (تی مستقل، تی زوجی، کای اسکوئر) در نرم‌افزار spss نسخه 14 تجزیه ‌و تحلیل شدند. نتایج: نمره مدیریت عملکرد خانواده قبل از آموزش در گروه مداخله 42.92 ± 132.13 و در گروه کنترل 26.78 ± 126.47 بود که تفاوت معناداری نداشت (0.05< p). بعد از مداخله، میانگین نمرات در گروه مداخله به 39.05 ± 160.96 و در گروه کنترل 37.36 ± 127.63 گزارش شد که تفاوت معنادار داشت (0.01>p). نتیجه‌گیری: آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران شاغل در بخش‏های روانپزشکی موثر بود؛ بنابراین این آموزش‏ها می‏تواند در کنترل بخشی از تعارضات کار خانواده موثر باشد و پیشنهاد می‏شود در برنامه آموزشی پرستاران مورد توجه قرار گیرد.

The effectiveness of self-compassion training on nurses’ family performance management

Background and Objective: Nurses play a very important role in health team leadership. However, due to some workrelated problems, they may encounter conflicts in their family roles such as maternal, spouse roles and in their selfcare. The aim of this study was to determine the effectiveness of selfcompassion training on nurses’ family performance management. Materials and Methods: The research method was quasiexperimental with pre post test with the control group which was done in 2019. The sample consisted of 60 nurses working in psychiatric wards of Shahid Modarres Hospital in Isfahan who were selected by inclusion criteria. They were selected using convenience sampling and were divided into two equal groups of control and intervention randomly. The intervention group participated in eight 90minute sessions of compassionfocused group training, but the control group did not. Before and after the intervention, the Epstein Family Functioning Scale was used. Data were analyzed using descriptive (mean, standard deviation, frequency, Percentage), and analytical tests (Independent ttest, paired ttest, chisquare) in SPSS software V:14. Results: The mean score of family functioning management before education in the intervention group was 132.13± 42.92 and in the control group was 126.47 ± 26.78 which was not significantly different (P <0.05). After the intervention, those mean score in the intervention group was 160.96 ± 39.05 while in the control group it was 127.63 ± 37.36 which was significantly different (P <0.01). Conclusion: Selfcompassion training was evaluated positively on family functioning management of nurses. Therefore, these trainings can be effective in controlling part of the workfamily conflicts and it is suggested to be considered in the nurses’ training program.