مقایسه تاثیر تمرین تداومی با شدت متوسط (mict) و تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر ساختار بیضه، سطح سرمی مالون‌دی‌آلدئید‌ و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی موش‌های صحرایی نر دیابتی

مقدمه و هدف: افزایش مالون دی آلدئید و کاهش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی مرتبط با گلوکز خون بالا، مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 موجب تخریب بافت و ساختار بیضه می شود. هدف مطالعه حاضر تاثیر شدت های مختلف تمرین هوازی بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید ، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و ساختار بیضه موش های صحرایی نر دیابتی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 46 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد ویﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 45±205 ﮔﺮم به طور ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم بی تمرین، کنترل دیابتی بی تمرین، دیابتی تمرین تداومی با شدت متوسط (mict) و دیابتی تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. گروه های تمرینی برنامه تمرین را به مدت 10 هفته اجرا کردند. داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ واریﺎﻧﺲ یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0.05 بررسی شدند. نتایج: تمرین mict و hiit موجب کاهش معنادار قند خون ناشتا، mda و افزایش معنادار tac در گروه های تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد p≤0.05 هفته تمرین mict و hiit موجب ﺑﻬﺒﻮد ساختار بیضه بویژه حجم لوله های منی ساز، حجم کل بیضه، حجم بافت بینابینی، قطر لوله منی ساز و وزن بیضه چپ در گروه های تمرین دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (p≤0.05 ). بین تغییرات حاصل شده دو روش تمرینی mict و hiit تفاوت معناداری در متغیرهای وابسته مشاهده نشد (p≥0.05). نتیجه گیری: به نظر می رسد دو روش تمرینی mict و hiit از طریق کاهش قند خون، شاخص مقاومت به انسولین و سطح سرمی mda و tac، ﺗاﺛﯿﺮات مثبت در ﺑﻬﺒﻮد ساختار بیضه موش های صحرایی دیﺎﺑﺘﯽ ﺷﻮد. با این دو روش تمرینی تاثیرات متفاوتی در متغیرهای ذکر شده نداشتند.

Comparison of the effect of moderateintensity interval training (MICT) and highintensity interval training (HIIT) on testicular structure, serum level of malondialdehyde and total antioxidant capacity of male diabetic rats

Background and Objective: An increase in malondialdehyde and a decrease in the total antioxidant capacity associated with high blood glucose and insulin resistance in type 2 diabetes cause damage to the testicular tissue and structure. The aim of this study was to evaluate the effect of different aerobic training intensities on serum levels of malondialdehyde, total antioxidant capacity and testicular structure in male diabetic rats. Materials and Methods: In this study, 46 Wistar rats with an average weight of 205 ± 45 grams were randomly assigned into four groups: healthy control, control of diabetic, diabetic with moderateintensity interval training (MICT) and diabetic with highintensity interval training (HIIT). The training groups trained the exercise program for 10 weeks by treadmill and their blood serum and testis tissue were collected after the last training session. Data were analyzed using oneway ANOVA and Tukey posthoc test at a significance level of 0.05%. Results: MICT and HIIT training caused a significantly decreased fasting blood glucose and MDA and significantly increased TAC in diabetic training groups compared to diabetic control group (p<0.05). Also, 10 weeks of MICT and HIIT training improved the testicular structure, especially the testis volume, seminiferous tubules volume, interstitial tissue volume and left testicle weight in diabetic training groups compared to the control group (p<0.05). There was also no significant difference between the changes for the two methods of MICT and HIIT exercises regarding dependent variables. Conclusion: It seems that two methods of MICT and HIIT training by reducing blood glucose, insulin resistance index and serum level of MDA and enhancement of TAC have positive effects on the improvement of testicular structure in diabetic rats. With these two methods of training, there were no different effects on mentioned variables.