اثربخشی معنویت درمانی گروهی برخودمراقبتی و ابعاد آن در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و همچنین بزرگ ترین مشکل بهداشتی در همه کشورها است. مهم ترین راهبرد کنترل بیماری های مزمن، رفتارهای مراقبت از خود است؛ بنابراین مهم است که فرد، مرکز کنترل و تصمیم گیری در درمان روزمره بیماری خود باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر خود مراقبتی و ابعاد آن در زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفته است. مواد و روش ها: طرح پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه است. از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو که در شبکه بهداشت و درمان شهرستان اقلید پرونده داشتند، 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین گردیدند. در پیش آزمون، پرسشنامه خودمراقبتی دیابت توبرت و گلاسکو (2000) توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. سپس مداخله با روش معنویت درمانی گروهی به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss ویرایش 19 استفاده شد. نتایج: تحلیل کوواریانس چند متغیره (mancova) نشان داد که اثر متغیر مستقل بر روی متغیر وابسته قابل ملاحظه و در سطح (p<0.001) معنادار بوده است و معنویت درمانی برخودمراقبتی بیماران دیابتی تاثیر گذاشته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، معنویت درمانی گروهی در بیماران دیابتی می تواند میزان خودمراقبتی و ابعاد آن را ارتقاء دهد. بنابراین از این روش می توان برای درمان و کاهش پیامدهای روحی و جسمی دیابت استفاده کرد.