تاثیر روش‌های تمرینی مختلف بر bdnf سرم، عملکرد جسمانی، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر روش های تمرینی مختلف بر bdnf سرم، عملکرد جسمانی، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسمی باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی است. به این منظور بیماران زن غیرفعال مبتلا به بیماری ام اس به وسیله آزمون edss توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب بررسی و انتخاب شدند. سپس از بین آزمودنی های مورد نظر 52 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه ده نفره (کنترل، تمرینات پیلاتس، ایروبیک در آب و ماساژ) تقسیم بندی شدند. برای بررسی مداخلات تمرین، قبل و بعد از 12 هفته به صورت پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی متغیرها انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد در تمامی متغیرها بین گروه های مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد(p<0/005). همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در متغیرهای bdnf، کیفیت زندگی، تعادل و ناتوانی اسوستری بین گروه های تمرینی و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد(p<0/005)؛ اما تفاوتی بین گروه پیلاتس و ماساژ مشاهده نشد (p<0/005). همچنین نتایج نشان از کاهش میزان درد در گروه ایروبیک در آب و تفاوت معنادار، بین گروه های ایروبیک در آب، پیلاتس و ماساژ با گروه کنترل بود(p<0/005)؛ اما تفاوتی بین سایر گروه ها مشاهده نشد (p<0/005). همچنین در متغیر میزان edss در گروه ایروبیک در آب از همه بیشتر بهبودیافته بود و موجب ایجاد تفاوت معناداری با گروه های کنترل، پیلاتس و ماساژ شده است(p<0/005). نتیجه گیری: به نظر می رسد ایروبیک در آب یک استراتژی تمرینی مناسب برای بهبود بیماران ام اس به نسبت سایر روش های تمرینی است.