تاثیر مکمل‌دهی سیلی‌مارین بر سطوح سرمی اینترلوکین-6 و پروتئین‌ واکنشگر-c به دنبال یک وهله فعالیت هوازی در مردان سالم

مقدمه و هدف: سیلی مارین عصارۀ استانداردشدۀ دانه های خار مریم بوده که دارای ویژگی های پایدارکننده غشاء سلولی و تنظیم کنندۀ نفوذپذیری سلول است؛ بنابراین هدف از این مطالعه، تعیین اثر مقادیر مختلف سیلی مارین بر پاسخ برخی از شاخص های التهابی در سرم مردان فعال پس از یک وهله فعالیت هوازی بود. مواد و روش ها: بدین منظور، 27 مرد فعال در قالب طرح نیمه تجربی و دوسویه کور در سه گروه همگن 9 نفری؛ مکمل (سیلی مارین: 5 و 10 میلی گرم در وزن بدن) و دارونما (دکستروز: 5 میلی گرم در وزن بدن) قرار گرفتند. پس از مکمل دهی 14 روزه، آزمودنی ها در یک وهله فعالیت هوازی شامل؛ دویدن روی نوارگردان با شیب صفر درجه به مدت 30 دقیقه با شدت 70 الی 75% ضربان قلب ذخیره شرکت نمودند. تغییرات شاخص های مورد مطالعه طی سه مرحله (حالت پایه، پس از دورۀ مکمل دهی و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر سه در سه (گروه×زمان)، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در آلفای 0/05 بررسی شد. نتایج: یافته ها نشان داد که یک وهله فعالیت هوازی منجر به افزایش معنی داری شاخص های التهابی 24 ساعته در تمامی گروه ها می شود (0/001=p). در حالی که، گروه های مصرف کنندۀ سیلی مارین (5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن) باعث تعدیل پاسخ شاخص های التهابی (il6 و crp) متعاقب یک وهله فعالیت هوازی در مقایسه با گروه شبه دارو شدند (0/024=p). نتیجه گیری: چنین می توان نتیجه گرفت که مصرف کوتاه مدت مقادیر 5 و 10 میلی گرم در وزن بدن سیلی مارین در یک پاسخ وابسته به مقادیر موجب کاهش شاخص های التهابی در مردان فعال متعاقب انجام یک وهله فعالیت هوازی می گردد.