رستگاری، کلام و اقدامات سازمانی در گذران قرن‌ها

بشریت پیشینه‌ای طولانی در جست‌وجو برای محفوظ ماندن از رنج‌ها دارد؛ اگرچه فهم چگونگی دستیابی به رستگاری، در طول زمان دگرگون شده است. با چشم‌پوشی از چگونگی این فهم، فهم غالب از رستگاری با چگونگی سازمان یافتن نظام‌ها و ساختارهای اجتماعی در طول تاریخ همبسته بوده است. این مقاله مروری تاریخی از رابطه میان رستگاری و اقدامات سازمانی با تاکیدی ویژه بر دیدگاه‌های گوناگون در سنت‌های مسیحیت غربی طی دو هزار سال گذشته را ارائه می‌کند. با استفاده از چارچوب تحلیلی سه‌بُعدی شامل کیفیت رستگاری، لحظه رستگاری و مکان فعل اخلاقی، تغییرات اصلی معنای رستگاری در طول زمان و اقدامات سازمانی شاخص مرتبط با هر یک از معانی را توصیف خواهیم کرد. همچنین با طرح دلالت‌های تحلیل خود برای بررسی رابطه اقدامات سازمانی و رستگاری در دیگر ادیان ـ برای ایجاد فهمی دقیق‌تر از رهایی و برای توسعه رویکردهایی پاد‌فرهنگی نسبت به مدیریت و تقویت «تمایلات کلامی» در نظریه سازمان و مدیریت ـ نتیجه‌گیری خواهیم کرد.