صفات فرابشری امامان(ع) از نگاه اصحاب ایمه(ع)

اختلاف مسلمانان در مسیله امامت، نخستین مسیله اساسی بود که پس از رحلت پیامبر(ص) رخ نمود. وحیانی‌بودن امامت نزد شیعه و انتخابی بودن آن نزد اهل‌سنت، این اختلاف کلامی ـ فقهی را دامن زد و مبنای بشری یا فرابشری بودن صفات امامان(ع) را پایه‌گذاری کرد.شیعه بر اساس ادله عقلی و روایات متواتر، فرابشری بودن صفات امامان را لازمه امامت شمرد؛ هرچند اهل‌سنت نیز گاهی ناچار به اعتراف به پاره‌ای صفات فرابشری ایمه(ع) شده‌اند اما بیشتر آنان و برخی شیعیان با تمسک به پاره‌ای از روایات و گزینش‌های تاریخی منکر صفات فرابشری امامان(ع) گردیده‌اند و بر این باورند که این صفات ساخته و پرداخته غلات است که پس از قرن سوم و چهارم در میان شیعیان راه یافته‌اند.در این مقاله با بیان نمونه‌هایی از دیدگاه اصحاب امیرالمومنین(ع)، همچون سلمان، ابوذر، عمار و اصحاب امامان دیگر، یادآور شده‌ایم که آنان، ایمه(ع) را حجت و امام دانسته‌اند و از محتوای گفتار و کردار آنان چنین استنباط می‌شود که ایمه(ع) را دارای عصمت و علوم ماورای طبیعی دانسته‌اند و سرانجام به برخی شبهات معاصران در حد گنجایش این مقاله پاسخ داده شده است و با بررسی سخنان ابن‌قبه و مناظره عبدالله بن ابی‌یعفور با معلّی بن خنیس، به این ادعا که ابن‌قبه و ابن‌ابی‌یعفور در شمار منکران صفات فرابشری‌اند، پاسخ گفته‌ایم.