ابن‌سینا از دیدگاه فلاسفه اندلس

رونق نسبی فلسفه در اندلسِ دوره اسلامی، اواخر قرن پنجم و قرن ششم، است؛ یعنی زمانه زندگی سه فیلسوف برجسته اندلسی ـ ابن‌باجه، ابن‌طفیل و ابن‌رشد ـ که پس از ابن‌سینا زندگی می‌کنند. در این دوره چهار برداشت از آرای ابن‌سینای فیلسوف در اندلس دیده می‌شود. جریان مخالف فلسفه که کتاب‌های فلاسفه از جمله ابن‌سینا را محدود، بلکه از بین می‌برد. موافقان فلسفه‌ سه گروه‌اند؛ بعضی او را جدی نمی‌گیرند و در آثار خود نامی از او نمی‌برند. یک گروه در او چهره فیلسوفی را می‌بینند که به مکاشفات اهمیت می‌دهد و چهره واقعی او را همین جنبه می‌دانند و سرانجام گروه سوم روش او را جدلی می‌دانند که فلسفه را در جهت کلامی سوق می‌دهد. ابن‌باجه به او بی‌توجه، ابن‌طفیل او را فیلسوفِ عارف و ابن‌رشد او را متکلمی جدلی می‌داند. فشار بر فلاسفه و فلسفه‌ورزی در آن روزگار و به تبع آن کم‌رونقی فلسفه باعث عدم شناخت دقیق ابن‌سینا شده بود.