نقد پیامدهای کارکردگرایی با رویکرد فیزیکالیستی با توجه به مبانی فلسفی ملاصدرا

فلسفه ذهن از شاخه‌های فلسفه تحلیلی است. نظریه کارکردگرایی به‌عنوان یکی از نظریه‌ها در فلسفة ذهن، با تقریرهای مختلفی مطرح شده است. تقریر فیزیکالیستی از این نظریه که به این‌همانی ذهن و مغز می‌انجامد، طرفداران بسیاری دارد. پذیرش این نظریه، پیامدهای مهمی در علوم انسانی دارد. هدف از این مقاله، نگاهی اجمالی به این پیامدها در مولفه‌های علوم انسانی و البته نگاهی نقادانه براساس مبانی معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی فلسفة ملاصدراست. در این نوشتار که روشی تحلیلی دارد و گردآوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای انجام گرفته، به این مهم دست‌ می‌یابیم که نگاه کارکردگرایانه به انسان با مبانی فیزیکالیستی و معرفت‌شناختی فیلسوفان تحلیلی، سبب می‌شود موضوع علوم انسانی، به امور مادی محدود شود و روش تجربی در علوم انسانی محوریت یابد. غفلت از هدف نهایی انسان که قرب الهی است و حذف و فروکاستن بسیاری از مسائل علوم انسانی به جنبه‌ای مادی و دنیوی، از دیگر پیامدهای این نظریه در علوم انسانی است.