کنترل اجتماعی و قانون‌گریزی رانندگی

قانون‌گریزی رانندگی یکی از مسائل اجتماعی مهم در تمام جوامع است. چرا که به‌طور گسترده باعث اتلاف انرژی، اتلاف وقت، آلودگی زیست‌محیطی، ناراحتی های روانی، تصادفات، مرگ‌ومیر و خسارت های مالی و مادی می شود. هدف پژوهش حاضر این است که قانون‌گریزی را در بین رانندگان شهر شیراز بررسی و رابطه آن را با کنترل اجتماعی، واکاوی کند. روش به‌کاررفته در این پژوهش، روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، شهروندان زن و مرد 64-20 ساله شهر شیراز می‌باشند که دارای گواهینامه رانندگی بوده و در سطح شهر رانندگی می‌کنند. با استفاده از فرمول کوکران، 440نفر از شهروندان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌های مطالعه نشان داد میزان قانون‌گریزی رانندگی در بین رانندگان شهر شیراز بالاست. هم‌چنین یافته های تحلیلی تحقیق نشان می‌دهد، رابطه معناداری بین کنترل اجتماعی با قانون‌گریزی رانندگان وجود دارد و کنترل اجتماعی قادر است 0/12 درصد واریانس قانون‌گریزی رانندگی را تبیین کنند. علاوه بر این، رابطه معناداری بین جنسیت و میزان رانندگی در طول 24ساعت با قانون‌گریزی رانندگی وجود دارد، اما قانون‌گریزی رانندگی برحسب سن، وضع تاهل، مدت زمان اخذ گواهینامه، نوع اتومبیل، تحصیلات و قومیت تفاوت معناداری نشان نمی‌دهد. نتایج کلی پژوهش نشان داد که با ارتقای کنترل اجتماعی، می‌توان قانون‌گریزی رانندگی را به‌عنوان یکی از مسائل اجتماعی مهّم کشور تسکین داد.