بررسی رابطه سرمایه فرهنگی و ناهنجاری‌های ترافیکی در بین رانندگان

سرمایه فرهنگی، پیوند نزدیکی با ناهنجاری‌های ترافیکی رانندگان دارد؛ اما این رابطه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر این است که این رابطه را مورد واکاوی قرار دهد. روش به‌کاررفته در این پژوهش، روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، رانندگان شهر یاسوج هستند که 380 نفر از آنان به‌عنوان اندازه نمونه، تعیین و با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق جهت سنجش ناهنجاری‌های ترافیکی رانندگان، پرسش‌نامه رفتار رانندگی منچستر (1990) است و ابزار تحقیق جهت سنجش سرمایه فرهنگی، پرسش‌نامه پژوهش‌گرساخته است که با تاکید بر سرمایه فرهنگی عینی، طراحی شده است. این پرسش‌نامه با استفاده از اعتبار سازه به‌روش تحلیل عاملی، تعیین اعتبار شده و با استفاده از همسانی درونی به روش کودر-ریچاردسون تعیین پایایی شده است. براساس یافته‌های تحقیق، رابطه منفی و معناداری بین سرمایه فرهنگی و ناهنجاری‌های ترافیکی رانندگان وجود دارد و طی آن با افزایش سرمایه فرهنگی از میزان ناهنجاری‌های ترافیکی کاسته می‌شود. با این تفاصیل، نتیجه‌گیری اساسی پژوهش حاضر این است که با ارتقای سرمایه فرهنگی رانندگان، می‌توان ناهنجارهای ترافیکی رانندگان را تسکین بخشید.