نقش خانواده در قانون‌گریزی از قوانین و مقررات ترافیکی

ترافیک امروزه در ایران به‌خصوص در کلان شهرهای جامعه با زندگی روزمره شهروندان عجین شده است و یکی از مسایل مهم و پیچیده، مدیریت شهری است. نقض قوانین راهنمایی و رانندگی، عدم جامعه‌پذیری، الگوهای رفتاری ترافیکی، عدم نظارت و کنترل اجتماعی بر کردارهای ترافیکی، نبودن فرهنگ صحیح رانندگی و فرهنگ عابران پیاده، ضعف دستگاه های اجرایی، مشخص نبودن مدیریت اجرایی ترافیک (عدم متولی) و ... همگی نشان‌گر این است که این معضل اجتماعی و شهری در جامعه ایران پیامدهای وخیمی را به‌وجود می‌آورد. نقش خانواده در نهادینه‌کردن فرهنگ ترافیک از همان اوایل کودکی از طریق کارکردهای آموزشی و فرهنگ‌سازی در پرکردن، فاصله بین شایستگی های موجود با شایستگی‌های مطلوب بسیار موثر است. این مطالعه از نوع مفهومی و مروری است و از طریق فیش‌برداری و مطالعه کتابخانه‌ای تعاریف، تحلیل‌ها و نظریه‌پردازی‌ها در مورد مفاهیم جرم و رسانه و رابطه بین آنها از کتب و منابع علمی استخراج شده و در برخی موارد از روش قیاسی و روش استقرا نظری به مسیله نقش خانواده در قانون‌گریزی از قوانین و مقررات ترافیکی پرداخته شد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد، با توجه به این‌که خانواده به‌عنوان اولین کانونی است که فرد در آن قرار می‌گیرد، آموزش های ترافیکی خانواده می‌تواند هم به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم صورت گیرد. بنابراین، خانواده نه تنها در اجتماعی‌کردن قوانین و هنجارهای ترافیکی نقش دارد، بلکه در تعمق و تفکر درخصوص آنها و درونی‌کردن قوانین و هنجارهای ترافیکی اثرگذار است.