تراکم ترافیک و احساس ازدحام متاثر از حالت‌های روانی رانندگان

پدیده ترافیک معلول عوامل متعدد و پیچیده‌ای است که به‌نوبه خود ضایعات و عوارض فزاینده‌ای را موجب شده و می‌شود. هدف مقاله حاضر، بررسی ابعاد «روانی – اجتماعی» ترافیک از دیدگاه روان‌شناسی، کاربردی و اجتماعی است و از ترافیک به‌عنوان پدیده‌ای که نتیجه برخورد متقابل «تراکم» و احساس «ازدحام» از یک‌سو و بروز حالت‌های هیجانی ناخوشایند و نادرست ناشی از جریان ترافیک از سویی دیگر مورد بحث قرار گرفته است که این رابطه تحت تاثیر حالت روانی مردم به‌عنوان کاربران سامانه حمل‌ونقل و تعبیر و تفسیری که آنان از نوع رابطه دوستانه یا خصمانه خود با دیگران دارند، قرار می‌گیرد. لیکن احساس ازدحام در یک جریان ترافیک، خود موجب برانگیختگی رانندگان و عابران می‌شود. وجود تراکم و ازدحام در شهرهای بزرگ و به‌ویژه معابر اصلی به‌دلایل مختلف تبدیل به امری اجتناب‌ناپذیر شده و تلاش‌های فراوانی به‌عمل می‌آید تا به کمک مقررات راهنمایی و رانندگی بر مشکل ترافیک و مسایل ناشی از آن فایق شوند؛ در حالی‌که هنجارهای اجتماعی موجود در جوامع گاهی موجب تایید و زمانی دیگر سبب خنثی کردن مقررات مزبور می‌شوند. هم‌رنگی با اجتماع می‌تواند به‌کمک متابعت‌پذیری منجر به همانندسازی یا درونی‌کردن اجرای مقررات شود، اگرچه متابعت‌پذیری به ظاهر و به‌طور موقت نتیجه بخش است ولی تجربه بشری نشان داده است درونی‌کردن هنجارها و مقررات اثری عمیق‌تر و مداومت بیشتری بر رفتار رانندگان خواهد داشت که این مهم بسیار کارآمدتر در مواقع بروز ناهنجاری‌های ناشی از احساس ازدحام است.