ارایه اندازه پیشنهادی ارتفاع چشم راننده از سطح زمین با توجه به جنسیت و مشخصه ناوگان حمل ونقلی کشور

یکی از مهم‌ترین مسایل در بحث ایمنی جاده‌ها فاصله دید است. ضوابط و پارامترهای مربوط به فاصله دید توقف در آیین‌نامه طرح هندسی راه‌های ایران برگرفته از آیین‌نامه آشتو براساس مطالعات مربوط به سال‌های 1938 تا 1941میلادی در آمریکا است و تاکنون نسبت به تنظیم مجدد و اصلاح آنها اقدام نشده است. برای محاسبه فاصله دید لازم است تا ارتفاع چشم راننده از سطح زمین به‌صورت پیش فرض لحاظ شود. علی رغم تغییرات در مشخصات رانندگان و ناوگان حمل ونقلی کشورمان، این ارتفاع هم‌چنان ثابت باقی مانده است. هدف از این تحقیق بومی‌سازی و به‌روزرسانی مقدار این پارامتر براساس رفتار رانندگان در ایران و منطبق با ناوگان موجود می‌باشد. روش تحقیق مبتنی بر تصویربرداری عرضی از وسایل نقلیه در حال حرکت است که توسط نویسندگان از 198 خودرو سواری در شهرهای انتخابی تهران، مشهد و سمنان تصویربرداری انجام شد و مقادیر ارتفاع چشم رانندگان برحسب جنسیت آنها و ارتفاع خودروها طبقه‌بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مقدار ارتفاع چشم به‌دست آمده برای رانندگان در ایران در مقایسه با مقادیر ذکرشده در آیین‌نامه ایران دارای مقدار بیشتری است. با این وجود استفاده از آیین‌نامه‌های موجود در جهت اطمینان است.