ارزیابی اثر زمان‌بندی هوشمند تقاطع‌ها بر جریان ترافیک و آلودگی هوای شبکه‌های ترافیکی درون شهری

امروزه آلودگی هوا یکی از مشکلات اصلی کلان‌شهر‌ها بوده است. جریان ترافیک نیز یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش غلظت آلاینده های زیست‌محیطی در مناطق درون‌شهری، به‌شمار می‌رود. بنابراین، مدیریت ترافیک می تواند به‌طور چشمگیری غلظت این آلاینده ها را کاهش دهد. با توجه به پیچیده‌بودن رابطه جریان ترافیک و انتشار آلاینده ها، استفاده از شبیه‌سازی ترافیکی به‌منظور برآورد میزان نشر آلاینده‌ها از جریان ترافیک ضروری به‌نظر می‌رسد. این پژوهش به بررسی وضعیت جریان ترافیک در یک شبکه ترافیکی و رابطه آن با آلودگی هوای شبکه درون‌شهری، تحت تغییر زمان‌بندی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی می‌پردازد. شبکه مورد مطالعه این پژوهش قسمتی از منطقه هفت شهرداری تهران است که با استفاده از نرم افزار ایمسان شبیه‌سازی و میزان انتشار آلاینده های مختلف، زمان تاخیر، زمان توقف و میانگین سرعت جریان ترافیک تحت تغییر زمان‌بندی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی از ثابت به هوشمند محاسبه می‌شود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد با هوشمندکردن زمان‌بندی چراغ‌های راهنمایی و رانندگی میانگین زمان سفر برای هر خودرو، میزان تاخیر در شبکه و مجموع مصرف سوخت در شبکه به‌ترتیب 15، 14 و 4 کاهش می‌یابد. از نتایج دیگر این پژوهش می‌توان به کاهش 6 و 8 درصدی غلظت آلاینده های?co?_2 و ?no?_x و 14 درصدی نرخ زمان توقف در شبکه تحت تغییر زمان‌بندی ثابت به هوشمند چراغ‌های راهنمایی و رانندگی اشاره کرد.