نگاهی به ترافیک و آموزش در شهر، با تاکید بر نارسایی برنامه-های درسی و آموزشی کودکان

قرن بیست و یکم با عنوان «عصر پایداری» هزاره ای است که ادامه حیات بشر و هم‌چنین دیگر مخلوقات، به توسعه دانش، آگاهی و آموزش در میان آحاد جامعه به‌ویژه در میان کودکان و نسل جوان وابسته است. با این وجود، ضعف ها و نارسایی‌هایی به‌ویژه در زمینه آموزش ترافیک در میان کشورهای جنوب به چشم می خورد که این موضوع مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی عدیده ای به بار آورده که تداوم این روند می تواند در بلندمدت خطرات بس ناگواری را برای سیاره زمین به همراه داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با روش توصیفی- اسنادی در پی تشویق و نهادینه کردن آگاهی های پایداری، آموزش ترافیک و توسعه فرهنگ استفاده از حالت های پایدار سفر به ویژه در بین کودکان و نسل جوان کشور می‌باشد و در همین راستا به بررسی و تحلیل تجارب جهانی در رابطه با آموزش آگاهی‌های پایداری و ترافیک و بررسی و تحلیل جایگاه آموزش پایداری و ترافیک و نارسایی‌های آن در برنامه درسی ایران مبادرت ورزیده است. نتایج نشان می دهد که آگاهی از مباحث پایداری و هم‌چنین تلاش های صورت‌گرفته در زمینه آموزش ترافیک به‌ویژه در نسل جوان و کودکان در اغلب کشورهای جهان، نتایج ارزشمندی را به همراه داشته است. با این حال، این موضوعات در برنامه آموزشی و درسی کشور ما جایگاهی نداشته، به‌طوری‌که این خلا نه تنها پیامدهای ناگواری برای پایداری اجتماعی و اکولوژیکی به‌بار آورده بلکه انتظار می رود که به «دور تسلسل ناپایداری» یا «بازتولید ناپایداری» در کشور منجر شود.