بررسی نتایج روش های کلاسیک تخصیص ترافیک در کاربرد آن ها برای مناطق شهری

برنامه ریزی دقیق و کارآیی حمل ونقل مستلزم دانستن میزان حجم در کمان ها است؛ لذا در این تحقیق با توجه به اهمیت مسیله، روش های مختلف مربوطه برای نمونه موردیِ مشهد، مورد کاربرد قرار گرفته و نتایج در سطوح مختلف قیاس می شوند. مقایسه ی مقادیر برآورد شده توسط مدل ها با مقادیر مشاهده‌ها و هم‌چنین مقایسه نتایج مدل ها با همدیگر امکان بررسی عملکرد مدل ها را فراهم می کند. بررسی روش های مختلف تخصیص ترافیک و نتایج حاصله برای نمونه موردی با 141 ناحیه ترافیکی، 3830 کمان و 1341 گره نشان می دهد که نتایج تخصیص ترافیک تعادلی کاربر بیشترین نزدیکی به مشاهده در مقایسه با سایر روش های تخصیص ترافیک برای شهر مشهد و دوره اوج صبح دارد ولی با ایجاد یک تغییر در نحوه تقسیم ماتریس مبدا- مقصد و استفاده از روش تخصیص ترافیک جزیی نیز می توان به نتایج قابل قبولی رسید. تحلیل نتایج برخی از شاخص‌های آماری ارزیابی و مقایسه نتایج برآورد- مشاهده را نشان می دهد که میانگین قدرمطلق خطاها در روش تعادلی 656 و در روش احتمالی 685 است و این کمیت برای بهترین جواب روش تخصیص جزیی برابر 750 می باشد. این درحالی است که کمینه قدرمطلق خطاها در روش تعادلی کاربر 18، در روش احتمالی 7 و برای تخصیص جزیی 46، بیشینه قدرمطلق خطاها در روش تعادلی کاربر 2513، در روش احتمالی 2373 و در روش تخصیص جزیی برابر2618 و پراکندگی خطاها نیز در روش تعادلی کاربر 550 و در روش احتمالی 556 و در روش جزیی 592 است. با مقایسه نتایج به‌دست آمده می-توان نتیجه گرفت با اعمال تغییری مختصر در روش های کلاسیک تخصیص، نتایج روش‌های جدیدتر را تولید نمود.