ارزیابی و انتخاب سامانه حمل‌ونقل پایدار

امروزه نقش حمل‌و‌نقل در توسعه پایدار بسیار روشن و انکار ناپذیر است و یکی از ستون‌های اصلی آنچه توسعه پایدار نامیده می‌شود، ایجاد سامانه ترابری پایدار است؛ کاهش آلاینده‌ها، حفظ و نگهداری زمین و کارآمدتر کردن حمل‌و‌نقل همراه با ارتقای کیفیت زندگی باید در اولویت برنامه‌‌ریزی شهرها قرار گیرد‌‌. با توجه به این نکته که راهبردهای افزایش پایداری در بخش حمل‌و‌نقل باید به گونه‌ای باشد که با کمترین هزینه، بیشترین کارآیی را داشته باشد. از این رو، در این مقاله پس از تبیین انواع روش‌ها و مدل‌های مختلف، اعم از روش تحلیل چرخه زندگی، تحلیل هزینه-منفعت و کارایی هزینه، روش سنجش آثار محیطی، مدل‌های سامانه‌ای دینامیکی و مدل‌های سنجش شاخص، با معرفی روش‌های تصمیم گیری چند معیاره و کاربرد آن در سامانه‌های حمل‌و‌نقل، طی سه مرحله، پایدارترین سامانه حمل‌و‌نقل برای اجرا در شهر معرفی شده است. در ابتدا کلیه معیارهای مربوط به سامانه حمل‌و‌نقل پایدار شناسایی شده، سپس با در نظر گرفتن بعد عدم قطعیت معیارها، با استفاده از مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره فازی گزینه‌های مختلف در راستای انتخاب پایدارترین گزینه ارزیابی شده و در پایان با آزمایشهای مختلف، تاثیر وزن معیارها در فرآیند تصمیم‌گیری تعیین شده است و در نهایت گزینه سواری اشتراکی، به عنوان مهم‌ترین گزینه پایدار جهت اجرای عملی در شهر توصیه شده است.