مدل سازی ریسک برخورد بین عابران پیاده و وسایل نقلیه در تقاطع در بستر تکنیک تداخل ترافیکی

تحلیل های سنتی ایمنی ترافیک عمدتاً بر پایه تاریخچه ثبت تصادفات به‌عنوان منبع اصلی اطلاعات، انجام می گیرد. دلایل متعددی وجود دارد که نشان می دهد استفاده از آمار تصادفات، ابزار چندان مناسبی جهت ارزیابی ایمنی نیست. تکنیک های تداخل ترافیکی رویکردی پیشگیرانه و مکمل برای تجزیه و تحلیل ایمنی تردد است. با وجود این مزایای زیاد این تکنیک، بالا بودن هزینه های مشاهده‌های میدانی مانع ترویج گسترده آن شده است. از این‌رو در این پژوهش تلاش شده تا در جهت استفاده از دیدگاه کامپیوتری برای استخراج شاخص های تداخل ترافیکی مورد نیاز و کاهش وابستگی به ناظر گام کوچکی برداشته شود. هدف این پژوهش، مدل سازی ریسک برخورد عابر و خودرو در تقاطع با تکیه بر شاخص های تکنیک تداخل ترافیکی است. با توجه به این‌که ریسک برخورد، ترکیبی از احتمال برخورد و شدت پیامد ناشی از آن است، نیاز به استفاده از شاخص هایی است که هر دو جنبه را لحاظ کند. در مطالعات گذشته، برای هر شاخص ارائه شده در زمینه این تکنیک، آستانه ای برای بحرانی بودن رویداد تداخلی معرفی شده است؛ اما کمتر پژوهشی به آستانه بحرانی رویداد تداخلی با در نظرگیری هم‌زمان چند شاخص تداخلی پرداخته است. با مدل ارائه شده در این پژوهش که بر پایه تکنیک dea da است، می توان قرارگیری رویداد تداخلی در خوشه ریسک مناسب را پیش‌بینی کرد تا از آن در زمینه مطالعات ایمنی قبل و بعد بهره برد.