اولویت‌بندی سطح کارایی شاخص‌های آرام‌سازی در معابر شهری

یکی از عوامل مهم در بروز تصادفات، عامل سرعت است. امروزه برای کنترل سرعت و حجم ترافیک از روش‌های آرام‌سازی استفاده می‌شود. هدف اصلی این مطالعه، اولویت‌بندی سطح کارایی شاخص‌های آرام‌سازی در معابر شهری است. این مطالعه از لحاظ تحقیقی، کاربردی و با استفاده از پرسش‌نامه به جمع‌آوری داده‌ها پرداخته شد و علاوه بر این، در مرحله بعد با استفاده از نظرات کارشناسان و نیز با به‌کارگیری مدل تحلیل سلسله مراتبی داده‌ها اقدام به وزن‌دهی شاخص‌های آرام‌سازی کرده و درنهایت در قالب مدل تاپسیس میزان کارایی روش‌های مختلف آرام‌سازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس داده‌های آماری شاخص‌های مختلف در خصوص روش‌های آرام‌سازی ترافیک شهری، به‌ترتیب روش‌های افزایش سخت‌گیری بر اجرای قوانین با میزان ضریب ci* 0.435 در رتبه اول و نمایش‌گرهای متغیر سرعت با میزان ضریب 0.434 در رتبه دوم و نیز در رتبه‌های پایانی شیوه‌های راه‌بند و نیمه راه‌بند هرکدام با میزان ضریب 0.152 قرار گرفتند. با توجه به نتیجه رتبه‌بندی مبنی بر ارجحیت سخت‌گیری بر اجرای قانون، اهمیت نظارت و هم‌چنین آگاه‌سازی شهروندان بر شیوه‌های صحیح رانندگی بیش از پیش مهم به‌نظر می‌رسد.