تحلیل عملکرد رانندگان تهرانی در پذیرش سرفاصله ایمن

پژوهش حاضر با هدف شناخت تفاوت عملکرد رانندگان تهرانی در پذیرش سرفاصله زمانی ایمن بین وسایل نقلیه است. روش تحقیق، از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری، کلیه کاربران ترافیکی اعم از زن و مرد است. به‌عنوان نمونه پژوهش، 300 نفر از کاربران ترافیکی (130 نفر زن و 170 نفر مرد) با استفاده از فرمول کوکران تعیین حجم و روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش، پرسش‌نامه‏ محقق‌ساخته ای است که دارای 15 سوال چهارگزینه است؛ آلفای کرونباخ پرسش‌نامه (82/.) برآورد شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، به‌دلیل ناپارامتریک بودن توزیع داده‌ها، از روش یو من ویتنی استفاده شد. یافته‌های پژوهش در سطح 95/. نشان داد که بین عملکرد زن و مرد در انتخاب فاصله طولی با وسیله نقلیه جلویی، در حرکت به‌صورت مستقیم تفاوت معنادار وجود دارد؛ اما بین عملکرد مرد و زن در انتخاب فاصله طولی با وسیله جلویی برای سبقت، به‌هنگام ورود به بزرگراه و در تعیین فاصله عرضی با وسایل نقلیه جانبی تفاوت معناداری وجود ندارد.