بررسی عوامل روان شناختی موثر بر هم‌دلی پلیس راهور با کاربران ترافیک

اعتقاد برخی کارشناسان بر این است که هم‌دلی پلیس راهنمایی و رانندگی با کاربران ترافیک می‌تواند در اصلاح و تغییر رفتار کاربران موثر باشد. رانندگان انتظار دارند که پلیس راهنمایی و رانندگی خود را جای آنان قرار داده و موقعیت را از منظر آنان بررسی کند. از این‌رو، این تحقیق به‌دنبال یافتن برخی عوامل موثر بر هم‌دلی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان راهور تهران بزرگ به تعداد 4000 نفر به‌علاوه کاربران ترافیک تهران بزرگ با تعداد نامحدود می‌باشد. اندازه نمونه براساس جدول مورگان برای کارکنان 351نفر و برای کاربران 385نفر در نظرگرفته شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام و پردازش اطلاعات، توصیفی از نوع پیمایشی است. به‌منظور سنجش سرمایه روان‌شناختی کارکنان، از پرسش‌نامه استاندارد لوتانز و سنجش هم‌دلی کارکنان با کاربران و برعکس از پرسش‌نامه استاندارد هم‌دلی دیویس استفاده شد. پایایی این پرسش‌نامه‌ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ (به‌ترتیب 0.826 و 0.902) مورد تایید قرار گرفته است. نتایج آزمون‌های هم‌بستگی پیرسن و رگرسیون خطی در این پژوهش نشان داد که عوامل اعتماد به نفس و تاب‌آوری تاثیر معناداری بر هم‌دلی پلیس راهور و کاربران ترافیک تهران بزرگ ندارند. در‌حالی‌که عوامل امیدواری و خوش‌بینی تاثیر معناداری بر هم‌دلی دارند. از طرفی با استفاده از آزمون t تک نمونه‌ای مشخص شد که کارکنان راهور هم‌دلی متوسطی با کاربران دارند. درحالی‌که آزمون دوجمله‌ای نشان داد که هم‌دلی کاربران ترافیک با پلیس راهور در سطح بالایی قرار دارد.