برآورد هزینه تلفات ترافیکی در ایران براساس رویکرد ارزش‌گذاری مشروط

در این مطالعه، رویکرد تمایل به پرداخت با استفاده از الگوی مطالعات انجام‌شده در کشورهای توسعه‌یافته به‌کار گرفته شده است. روش تمایل به پرداخت، ارزش عمر را برحسب مقادیری می سنجد که مردم برای کاهش ریسک تهدیدکننده جان خود، تمایل به پرداخت آن دارند. این مطالعه با هدف بررسی امکان به‌کارگیری روش تمایل به پرداخت و طراحی پرسش نامه مربوط به آن در ایران انجام شده است. دو روش قابل استفاده در رویکرد تمایل به پرداخت شامل ترجیح آشکار و ترجیح بیانی می شود. از بین این دو روش، روش آشکار از کاربرد بیشتری برخوردار بوده و در آن با استفاده از پرسش نامه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در مورد درک ایمنی افراد سوال می شود. استفاده از ارزش گذاری مشروط یک شیوه شناخته شده برای برآورد تمایل به پرداخت بوده و در این مطالعه از پرسش نامه های «انتها باز» استفاده شده است. برای این‌منظور تعداد نمونه برابر با 400 نفر در نظر گرفته شده و دو روش مصاحبه حضوری و تماس تلفنی به‌کار گرفته شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که با جمع بندی کل اقلام هزینه با روش سرمایه انسانی، بار اقتصادی ناشی از تلفات ترافیکی در ایران در سال 1390 بیش از 111 هزار میلیارد ریال برآورد شده است. با تنزیل مقدار تمایل به پرداخت در سال 1392 (معادل 2.5 میلیارد ریال برای هر فرد) به 1390 با استفاده از نرخ تورم متوسط، مقدار این هزینه برابر با 1.7 میلیارد ریال برای هر فرد در سال 1390 محاسبه می شود. مقدار 53 درصدی اضافه هزینه براساس رویکرد تمایل به پرداخت نسبت به روش سرمایه انسانی بسیار شبیه به نتایج مطالعات بین المللی از جمله اداره زیرساخت، حمل ونقل و اقتصاد منطقه ای در استرالیا است.