نقش تعاملات بین‌ سازمانی در کاهش تلفات انسانی ناشی از تصادفات جاده‌ای

در میان تمامی عوامل گوناگون اثرگذار بر پدیده نابه‌سامانی حمل‌ونقل در کشورمان، ارتباطات بین سازمانی اگر مهم‌ترین عامل کاهش تلفات انسانی در جاده‌ها نباشد، لااقل یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده با تاکید بر ارتباطات رسمی و غیررسمی و هم‌چنین کانال‌های ارتباطی میان سازمان‌های ترافیکی (به‌ویژه هلال احمر و پلیس راهور ناجا) است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است. روش گردآوری اطلاعات میدانی و ابزار آن پرسش‌نامه محقق‌ساخته است. جامعه آماری تحقیق، 250 نفر از افسران راهنمایی و رانندگی است که هر یک از آنها بیش از 15 تا 25 سال در استان‌ها و شهرستان‌های مختلف کشور خدمت کرده‌اند. روایی تحقیق به‌صورت منطقی و پایائی آن به‌وسیله ضریب آلفای کرونباخ (0/865) به‌دست آمد. بیش از 55 درصد نمونه‌های تحقیق بر این باور بودند که: الف) ارتباطات بین‌سازمانی هلال‌احمر و پلیس راهور در کاهش خسارت‌های جانی حاصل از تصادفات جاده‌ای رو به گسترش و بهبود است؛ ب) روسای این دو سازمان در برقراری ارتباطات با یکدیگر جهت کاهش خسارت‌های جانی حاصل از تصادفات جاده‌ای موفق عمل نکرده‌اند؛ ج) بیشتر مشکلات این دو سازمان به سبب ارتباطات ضعیف و ناکارآمد مدیران و روسای این دو سازمان است. نتایج نشان داد که دو فرضیه از فرضیات تحقیق، یعنی «مهم‌ترین مشکلات میان دو سازمان هلال احمر و پلیس راهور ناجا از جنس ارتباطی است» و «کانال‌های ارتباطی میان دو سازمان هلال احمر و پلیس راهور ناجا» از جمله عناصر ارتباطی دخیل در بهبود ارتباطات هستند، تائید شد.