گذر از روش شناسی علم به روش ستیزی علم

فلسفه علم در سده بیستم فراز و نشیب بسیار پیمود. کارل پوپر، فیلسوف نام آور این سده، در دفاع از فلسفه علم منطقی - دستوری جهد بلیغ کرد. دو رکن رکین فلسفه پوپر یکی عقلانیت - عقلانیت انتقادی - است و دو دیگر رئالیسم است. نیز گفتنی است که پوپر در معرفت شناسی از نسبی گرایی گرایزان است و آن را قسمی بیماری می داند. او از نیل به حقیقت و به تعبیر خود او تقرب به حقیقت دم می زند. فیلسوفان علم بعد از پوپو، خاصه توماس کیون، ایمره لاکتوش و فایرابند، با تصویری که از تاریخ علم دادند، از آرمان های پوپر روی بر تافتند و فلسفه علم تاریخی - توصیفی را جایگزین فلسفه علم منطقی - دستوری کردند. در این نوشتار، به اختصار، از این سه فیلسوف علم و نسبت آنان با پوپر و فلسفه علم وی سخن می رود.