حدوث و قدم نفس در آیینه قرآن و حدیث

دیری است که ذهن جستجوگر ادمی در پی یافتن پاسخ به پرسشها و معماهای مربوط به حیات خویش و خاستگاه آن است . فیلسوفان، عارفان، مفسرانو محدثان، کم و بیش در این عرصه به گفت و گو نشسته اند که نفس آدمی چگونه حقیقتی است و سابقه وجودی آن تا کجاست؟ آیا بر بدن تقدم دارد؟ این تقدم اگر حقیقت دارد، چگونه است و متون دینی در این باب چه رهنمودهایی دارد؟ این رهنمودها تا چه حد بر داده های عقلی استوار است . نگارنده در این نوشتار با طرح آیات و روایاتی که مورد استناد مدعیان تقدم نفس بر بدن قرار گرفته ، در صدد است تا نشان دهد متون مورد نظر در اثبات تقدم نفس بدان معنی که اهل ظاهر پنداشته اند، چندان کارآیی ندارد. هر چند پذیرش نوعی پیشینه برای جان آدمی نسبت به بدن، انکارناپذیر می نماید؛اما این معنی با پذیرش وجود حقیقتی متشخص و فراتر از بدن به نام نفس ملازمت ندارد.