بررسی جامعه‌شناختی نقش رسانه‌های جمعی در جامعه‌پذیری زیست‌محیطی نوجوانان شهر تهران (مطالعه موردی سیمای جمهوری اسلامی ایران)

جامعه‌پذیری زیست‌محیطی یکی از موضوعات جدید و جذاب در حوزه مطالعات جامعه‌شناسی و به این معناست که نهادها و عوامل اجتماعی کردن و جامعه‌پذیری در جامعه، از قبیل خانواده، مدرسه، رسانه‌ها و... تا چه میزان می‌توانند بر روی نگرش، جهان‌بینی و در نهایت رفتار مردم تاثیر بگذارند و ارزش‌های محیط‌زیستی را درونی سازند. در این میان، تلویزیون به دلیل بهره‌مندی از مولفه‌های اثربخش تصویری و هنری و از طرفی به دلیل فراگیری آن، نقش بسیار مهمی در نهادینه کردن ارزش‌های زیست‌محیطی در بین مخاطبان بویژه کودکان و نوجوانان دارد. مقاله حاضر درصدد است جایگاه تلویزیون در جامعه‌پذیری زیست‌محیطی نوجوانان شهر تهران را بررسی کند. از این رو، با 600 نفر از نوجوانان دانش‌آموز در مناطق 22گانه شهر تهران به روش پیمایش و ابزار پرسشنامه مصاحبه شد. نتایج نشان می‌دهد، هرچند بیش از 80 درصد نوجوانان تهرانی از تلویزیون استفاده می‌کنند و سهم تلویزیون بیش از سایر عوامل و سازوکار‌های جامعه‌پذیری در تغییر نگرش نوجوانان است، برای تاثیرگذاری بیشتر تلویزیون در جامعه‌پذیری کامل‌تر نوجوانان باید به راهکارهای دیگری اندیشید.