نفرت‌پراکنی جنسیتی آنلاین در شبکه‌های اجتماعی (مطالعه موردی: زن‌ستیزی کاربران ایرانی شبکه‌ توییتر)

با همه‌گیری رسانه‌های اجتماعی و دموکراتیک شدن دسترسی به فضای مجازی، شاهد تشدید مسائلی همچون نفرت‌پراکنی جنسیتی و زن‌ستیزی هستیم؛ پژوهش حاضر درصدد بررسی راهبردهای گفتمانی غالب در بازتولید کلیشه‌های زن‌ستیزانه در توییتر، از سوی کاربران ایرانی و واکاوی این مسئله است که فضایی توییتر، آگونیستی یا فضایی آنتاگونیستی است. این پژوهش با بهره‌گیری از نظریه «فنای نمادین زنان» به‌عنوان چارچوب نظری و آرای شانتال موفه، روش تحلیل گفتمانی «وداک» و نمونه‌گیری هدفمند نظری از توییت‌های منتشرشده در توییتر صورت گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که زن‌ستیزی در باب خانه‌داری، محدودیت زنان، جملات موهنِ زن‌ستیز به مردان، نسبت دادن صفات زننده، بی‌خردی و کلیشه‌های جنسیتی درباره زنان رخ می‌دهد و توییتر با اینکه به سبب تعاملی بودن توانسته است فضا را رقابتی کند، محتوای منتشر شده در آن، حاکی از ژرف‌بودگی بعد آنتاگونیستی امر سیاسی است که به تعارض‌های سیاسی جنسیتی، وجهه‌ای خصومت‌مدار می‌بخشد درواقع توییتر، نه‌تنها نتوانسته در باب برابری‌های جنسیتی و گفت‌وگویی به ثبات برسد بلکه باعث تقویت فضایی آنتاگونیستی شده است که به بیان موفه، حکایت از شکست در تحقق دموکراسی دارد. به‌عبارت‌دیگر، این رسانه از مدیریت فضا ناتوان بوده و دوگانه مرد/ زن به‌مثابه دیگری، در آن شدت بیشتری یافته است.

Online Gender Hate Speech on Social Media (Case: Misogyny of Iranian Twitter Users)

Today, we can see increasing problems such as genderbased hate speech and xenophobia, with the spread of social media and the democratization of cyberspace access. The aim of the article is the dominant discourse strategies in reproducing antifeminist stereotypes on Twitter by Iranian users and to study whether the Twitter space is agonistic or antagonistic. The theoretical framework of The research is &symbolic annihilation of women& with regard to Chantal Muffe’s point of view. The research conducted by the method of discourse analysis of Ruth Wodak and the samples were selected by purposeful sampling way from tweets published on Twitter. The results showed that misogyny occurs in terms of housekeeping, women restraint, abusive sexist remarks, attributing vulgar traits, irrationality, and gender stereotypes about women. Although Twitter has been able to make the space competitive due to its interactivity, the content published in it shows the depth of the antagonistic dimension of politics, which gives politicogender conflicts a hostile aspect. In fact, Twitter has not only failed to stabilize gender equality and dialogue, but has also strengthened the antagonistic atmosphere that, according to Muff, indicates a failure in the realization of democracy. In other words, this medium is incapable of managing space, and the male / female duality, as the &other&, has intensified in it.