رابطه ساختاری کاربری آسیب‌زای تلفن همراه و احساس تنهایی نوجوانان با میانجیگری مدیریت زمان (مطالعه موردی: دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر رشت)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه (pcu) و احساس تنهایی، با میانجیگری مدیریت زمان نوجوانان انجام شده است. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دبیرستان دوره دوم شهرستان رشت در سال تحصیلی 9796 بوده که از میان آنان، 330 نوجوان به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده‌اند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس کاربری مشکل‌زا از تلفن همراه، پرسشنامه احساس تنهایی و پرسشنامه مدیریت زمان و برای آزمون فرضیه‌ها از فن مدل‌یابی معادلات ساختاری با برنامه نرم‌افزاری amos20 استفاده شده است. برای آزمون اثرات میانجیگرانه نیز رو‌ش بوت‌استراپ در برنامه ماکرو پریچر و هایز (2008) به‌کار گرفته شد. نتایج نشان داده است که همبستگی مستقیم و معنا‌داری بین pcu و احساس تنهایی وجود دارد. اثر مستقیم pcu بر مدیریت زمان معنا‌دار است. با ورود مدیریت زمان به‌عنوان میانجی، از شدت اثر pcu بر احساس تنهایی کاسته شده است. به این مفهوم که مدیریت زمان از میزان رابطه‌ pcu و احساس تنهایی می‌کاهد. این نتایج مبین آن است که دستیابی به سطوح قابل‌قبولی از مهارت مدیریت زمان می‌تواند اثرات محافظتی در برابر احساس تنهایی ناشی از کاربری آسیب‌زای تلفن همراه برای نوجوانان ایجاد نماید.

The Structural Relationship between Traumatic Mobile Phone use and Adolescents’ Feelings of Loneliness Mediated by Time Management (Case: High School Students in Rasht)

This study was conducted to determine the relationship between problematic cellphone use (PCU) and loneliness, mediated by adolescent time management. The statistical population included all high school students in the second year of Rasht city in the 20182017 academic year from which 330 adolescents were selected by multistage cluster sampling. Data were collected by The PCU, loneliness and time management questionnaires. the hypotheses were tested by using structural equation modeling technique with AMOS20 software program. Also the mediating effects were tested by using The Bootstrap approach with the bootstrap procedure in Preacher and Hayes (2008) Macro program. The results showed that there was a direct and significant correlation between PCU and loneliness. The direct effect of PCU on time management was significant. the effect of PCU on loneliness was decreased with the mediating of time management. These results suggest that achieving acceptable levels of time management skills can have protective effects against the feeling of loneliness caused by the harmful use of mobile phones for adolescents.