مقایسه عملکرد مدل کاکس و روش K ـ نزدیکترین همسایگی در تخمین بقای بیماران پیوند کلیه

مقدمه و هدف: روش رایج در برآورد بقا، مدل کاکس است که اعتبار نتایج آن، به پذیره مخاطرات متناسب وابسته است. روش k- نزدیکترین همسایگی یک روش ناپارامتری برای احتمالات بقا در جوامع ناهمگن می باشد. هدف این مطالعه مقایسه کارایی مدل کاکس و روش k- نزدیکترین همسایگی (knn) است.روش کار: این مطالعه کوهورت گذشته نگر بر روی 475 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه طی سال های 1390-1373 شهر همدان می باشد. اطلاعات از پرونده های پزشکی بیماران استخراج شد. مدت زمان بین پیوند کلیه و رد برگشت ناپذیر پیوند به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. برای مدل سازی داده ها، از مدل کاکس و روش knn و برای مقایسه کارایی مدل ها از خطای پیش بینی نمره بری یر استفاده شد. نتایج: از 475 گیرنده پیوند، 55 نفر (50/11%) رد پیوند داشتند. میزان بقای 5 ، 10 و 15 سال به ترتیب 70/91%، 90/84% و 50/74% بدست آمد. تعداد همسایگی بهینه با روش اعتبار سنجی متقاطع برابر 45 بدست آمد. نمره بری یر برای الگوریتم knn در زمان های 5، 10 و 15 سال 003/0، 006/0و 007/0و برای مدل کاکس به ترتیب 036/0، 058/0 و 069/0بدست آمد. روش knn با تعداد همسایگی 45 خطای پیش بینی کمتری در زمان های 5، 10 و 15 سال نسبت به مدل کاکس دارد که نشان می دهد این روش عملکرد بهتری دارد.نتیجه نهایی: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که پیش بینی روش knn نسبت به مدل کاکس زمانی که حجم نمونه بالا و تعداد متغیر های پیشگو زیاد است، دقت بالاتری دارد.