بررسی ارتباط سطح سایتوکاین های Il-1b ، Tnf-A ، Ip-10 ، Mcp در ترشحات اندومتریال با میزان موفقیت باروری آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: سایتوکاین هایی که به وسیله جنین و مخاط رحم تولید می شوند مسیول تنظیم تعامل بین مادر و جنین هستند که پذیرش رحم را افزایش می دهند و منجر به افزایش میزان موفقیت در لقاح آزمایشگاهی (in vitro fertilization; ivf) می شوند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین سطح سایتوکاین ها il-1?, tnf-?, ip-10 و mcpدر ترشحات اندومتر با میزان موفقیت روش ivf می باشد. روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی تو در تو،50 زن داوطلب درمان ناباروری، کاندیدای ivf مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان فاطمیه همدان انتخاب شدند. آسپیراسیون ترشحات اندومتر در کلیه بیماران پیش از انتقال جنین و با کارگذاری ترانس سرویکال کاتتر و ساکشن سرنگ 2 میلی لیتری انجام شد. اندازه گیری سطح سایتوکاین موجود در نمونه ها با روش elisa صورت گرفت. نتایج: بین 50 زن انتخاب شده، 5 تن در شروع طرح به علت contact bleeding حین نمونه گیری از مطالعه خارج گردیدند و نمونه های45 تن از نظر سایتوکاین های il1,ip10,mpc-1و tnf-? آزمایش شدند. مقایسه سطح سایتوکاین ها درترشحات اندومتر نشان داد که میانگینip10,mpc و tnf-? در گروه با حاملگی بالینی موفق (9n=) به ترتیب 9/14±2/24 و 3/11±7/348 و 36/113±257 بطور معنی داری کمتر از گروه باحاملگی ناموفق (36(n= به ترتیب 8/129±102، 354±635 و 906±1099 می باشد. هر چند تفاوت معنی داری بین سطح سایتوکاین il1 بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه نهایی: در بیماران تحت درمان ivf با لانه گزینی ناموفق، افزایش میزان سایتوکاین های mpc1،ip10 و tnf-? مشاهده شد. کاهش میزان این سایتوکاین ها می تواند مارکر پیشگویی کننده با ارزشی برای ivf با حاملگی موفق محسوب شود.