بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی

مقدمه و هدف: مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث یک معیار کلینیکی است که اخیرا برای ارزیابی اسپاستیسیته عضلانی ارایه شده است . تحقیقات بسیار اندکی در باره اعتبار این مقیاس وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث (modified modified ashworth scale; mmas) با معیار بیومکانیکی شیب کار- سرعت در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات اکستانسور زانوی بیماران مبتلا به همی پارزی می باشد.روش کار: چهارده بیمار مبتلا به همی پارزی به دنبال سکته مغزی وارد این مطالعه مقطعی شدند. اسپاستیسیته عضلات اکستانسور زانو با مقیاس mmas ارزیابی شد. از دینامومتر ایزوکینتیک برای خم کردن غیرفعال زانو با سرعت های 10، 30 ، 60 و 90 درجه/ثانیه برای اندازه گیری داده های گشتاور- زاویه استفاده شد. کار (ژول) در هر سرعت برای تعیین شیب منحنی های کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته محاسبه گردید. نتایج: میانگین کار با افزایش سرعت، کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (p = 0.07). میانگین شیب کار – سرعت [j/(°/sec)] 35/0- بود. بین مقیاس mmas و شیب کار- سرعت همبستگی معنی داری وجود نداشت (r =0.31, p = 0.28 ( .نتیجه نهایی: بین مقیاس mmas و شیب کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته رابطه معنی داری وجود نداشت. تحقیقات بیشتر با تعداد بیماران بیشتر پیشنهاد می شود