بررسی اثر میواینوزیتول و کروسین بر میزان بیان ژن‌های‌RAGE و TGFB در بافت کلیه رت‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه و هدف: نفروپاتی دیابتی از جمله عوارض طولانی ‌مدت دیابت کنترل‌نشده به‌شمار‌می‌رود. ادامه یافتن افزایش قند خون منجر به تولید پروتیین‌های گلیکه و فعال‌شدن مکانیسم‌های منتهی شونده به نفروپاتی دیابتی از طریق افزایش تولید گیرند‌ه‌ محصولات نهایی گلیکه و tgfb در بافت کلیه می‌شوند. در این مطالعه، به منظور یافتن ترکیباتی که بتوانند از بیان دو عامل اخیر جلوگیری‌‌کنند، اثر میواینوزیتول و کروسین بر روی میزان بیان گیرنده محصولات نهایی گلیکه و tgfb در بافت کلیه رت‌های دیابتی مورد بررسی قرار‌گرفت. روش کار: در این مطالعه تجربی رت‌ها پس از ابتلا به دیابت توسط استرپتوزوتوسین، طی 12 هفته با میواینوزیتول خوراکی 1% و کروسین تزریقی mg/kg‌ bw‌100 تیمار‌شده و میزان تغییرات بیان گیرنده محصولات نهایی گلیکه و tgfb در بافت کلیه با روش rt-pcr نیمه کمی بررسی‌گردید. داده های حاصل در گروههای مختلف با استفاده از روشهای آماری anova one way و tukey و توسط نرم افزار spss version 18 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میزان بیان گیرنده محصولات نهایی گلیکه و tgfb در بافت کلیه رت‌های دیابتی تیمار شده با کروسین در مقایسه با رت‌های دیابتی بدون تیمار کاهش معناداری پیدا‌کرد اما میواینوزیتول با دوز مورد مطالعه نتوانست تغییر معناداری در میزان بیان این دو ژن ایجاد‌ کند.نتیجه نهایی: یافته‌ها نشان‌می‌دهند که استفاده از کروسین توانایی کاهش عوارض ابتلا به دیابت و مسدود‌کردن مسیر‌های ابتلا به نفروپاتی را داشته و این خصوصیت احتمالاً مرتبط با توانایی کاهش قند و محصولات نهایی age در سرم و خاصیت آنتی‌اکسیدانی این ترکیب است. با توجه به اثرات مثبت میواینوزیتول در دیابت که در مطالعات قبلی نشان داده شده است، مطالعات بیشتری برای تعیین مکانیزم اثر آن مورد نیاز‌است.