ارزیابی و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت B و C مزمن با افراد سالم در استان همدان

مقدمه و هدف: هپاتیت مزمن می تواند موجب محدودیت عملکرد جسمی، ذهنی و نهایتاً کاهش کیفیت زندگی در بسیاری از بیماران مبتلا به هپاتیت گردد. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به هپاتیت b وc مزمن مراجعه کننده به درمانگاه هپاتیت استان همدان در سال 1390 انجام شد.روش کار: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود که در آن، کیفیت زندگی 64 بیمار مبتلا به هپاتیتb وc مزمن با استفاده از پرسشنامه sf-36 نمره دهی شد و بر اساس متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، شغل، میزان تحصیلات و محل سکونت با کیفیت زندگی 120 نفر در گروه شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. علاوه بر متغیر های فوق ارتباط کیفیت زندگی با سن، نوع هپاتیت ، مدت زمان بیماری، تعداد فرزندان، سابقه سو مصرف مواد مخدر و مرحله درمان در گروه بیماران بررسی گردید.نتایج: نمره ابعاد مختلف کیفیت زندگی در گروه بیماران(19±42) به صورت معنی داری از گروه شاهد(18±71) پایین تربود (05/0p < ) همچنین کیفیت زندگی بیماران هپاتیت مزمن بر اساس متغیر های جنس، وضعیت تاهل، محل زندگی و در گروههای شغلی بجز در کشاورزان به صورت معنی داری از گروه شاهد پایین تربود (05/0p < ) و با افزایش سن میزان کیفیت زندگی این بیماران کاهش پیدا کرده بود. پایین ترین نمره کیفیت زندگی در گروه بیماران مربوط به ابعاد نقش عاطفی بود (36±26) و درد جسمی (27±55) بالاترین نمره را به خود اختصاص داد. کیفیت زندگی بیماران هپاتیت مزمن در انتهای دوره درمان بالاتر بود (20±49) ولی تفاوت معنی داری بین کیفیت زندگی این بیماران براساس مرحله درمان مشاهده نشد.نتیجه نهایی: نتایج نشان داد که با وجود روش های درمانی و راهکارهای مراقبتی جدید همچنان بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن از کیفیت زندگی پایینی برخوردار هستند.