بررسی و مقایسه محتوی پروتیینی پروماستیگوت وآماستیگوت لیشمانیا ماژور تهیه شده در محیط کشت با استفاده از روش الکتروفورز ژل پلی اکریلامید

مقدمه و هدف: لیشمانیا تک یاخته ای ازخانواده تریپانوزوماتیده ازرده سارکوماستیگوفورا می باشدکه دارای دو مرحله ی قابل تشخیص در چرخه ی زندگی خود است. فرم پروماستیگوت، فلاژل دار و متحرک بوده و در روده پشه خاکی ناقل تکثیر می یابد. فرم آماستیگوت، غیر متحرک بوده و در داخل ماکروفاژهای میزبان پستاندار مستقر می گردد. یکی از راه های مبارزه موثر با یک میکروارگانیسم ، شناسایی آنتی ژن های هدف اختصاصی آن می باشد. همچنین تولید واکسن های کارآمد متضمن تعیین هویت و تولید و تخلیص ایمونوژن های مصونیت بخش است . هدف از انجام این مطالعه ، یافتن محتوی پروتیینی آماستیگوت و پروماستیگوت، شناسایی پروتیین های هر مرحله از انگل ، مقایسه این یافته ها و دستیابی به تفاوت ها و شباهت های آنها با یکدیگر بوده است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده و برای نیل به اهداف از پیش تعیین شده ، نمونه l.major (mrho/ir/75/er) از موش های balb/c از قبل آلوده شده به محیط کشت nnn اصلاح شده و سپس به محیط مایع کشت سلولی rpmi-1640 انتقال داده شد. برای تهیه اشکال آماستیگوت از محیطrpmi-1640 با ph 5/5 در دمای c° 37 و حضور 5% co2 استفاده شد. الکتروفورز به روش سدیم دودسیل سولفات (sds-page) انجام گردید و اوزان ملکولی باندهای حاصل از دو آنتی ژن مقایسه گردید.نتایج: باندهای مشترک میان هر دو فرم، باندهای با وزن ملکولی130تا110، 96، 94، 90، 80، 65، 63، 50، 36و 19کیلو دالتون بودند. باندهای مختص پروماستیگوت، باندهای با وزن ملکولی 22،28،46کیلودالتون بود. همچنین باندهای 12 و 35 کیلودالتونی فقط در فرم آماستیگوت دیده شد. نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر انگل لیشمانیا در مراحل پروماستیگوت و آماستیگوت واجد پروتیین های اختصاصی همان مرحله است . طبق تحقیقات انجام شده آماستیگوت های اکسنیک و بافتی مشابه هستند در نتیجه با تکیه بر آنتی ژن های اختصاصی هر مرحله ، می توان در جهت طراحی و تهیه واکسن و داروهای موثر برضد انگل گام برداشت .