مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت

سابقه و هدف:به‌منظور کاهش هیجانات و افزایش تحمل پریشانی در افراد مبتلابه لکنت، رویکردهای متعددی پیشنهاد شده است که ازجمله آن‌ها می‌توان بهطرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی گفتاری اشاره کرد. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختیگفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت بود.مواد وروش‌‌ها:مطالعه حاضر پژوهشی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل تمام افراد مبتلابه لکنت با محدوده سنی 18 تا 30 سال در شهر سبزوار بود. نمونه آماری شامل 30 نفر از افراد مبتلابه لکنت بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طرحواره درمانی در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و گروه آزمایش تلفیقی شناختی گفتاری در 12 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت درمان قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. ابزارهای مطالعه پرسش‌نامه تنظیم هیجانی گراس و جان (2003)وپرسش‌نامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بودند که در هر سه گروه در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری اجرا شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته‌ها:نتایج نشان داد دو طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختیگفتاری بر تنظیم هیجانیوتحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت تاثیر معنی‌داری دارد (0.05>p).نتیجه‌گیری:نتایج حاکی از این بود که هیچ‌یک از درمان‌ها نسبت به دیگری برتری نداشت و تنها رویکرد تلفیقی شناختیگ فتاری در شاخص تحمل پریشانی موثرتر بود.

Comparison of the Effectiveness of Schema Therapy and Integrated Cognitive-Speech Approach in Emotional Regulation, and Distress Tolerance of Individuals Suffering from Stuttering

Background and Objective:Numerous approaches, including schema therapy, and an integrated cognitivespeech approach, have been suggested to reduce emotions and increase distress tolerance in people with stuttering. The present study aimed to make a comparison between the effectiveness of schema therapy and integrated cognitivespeech approach in emotional regulation and distress tolerance of individuals suffering from stuttering.Materials and Methods:This quasiexperimental study was conducted based on a pretest, posttest design, and a followup test with a control group. The statistical population included all individuals aged 1830 who suffered from stuttering in Sabzevar city. The sample consisted of 30 people who were selected via convenience sampling and were randomly assigned to two experimental groups and one control group (n=10 in each group). The experimental schema therapy group underwent treatment in 12 90minute sessions, the integrated cognitivespeech approach group received 12 60minute sessions of treatment, and the control group received no treatments. The instruments of the research were Gross and John (2003) Emotional Regulation Questionnaire, and Simons and Gaher (2005) Distress Tolerance Questionnaire. These instruments were conducted on three groups in all phases of pretesting and posttesting and followup. The oneway repeated measures ANOVA and Tukey post hoc test were used to analyze the data.Results:As evidenced by the obtained results, the schema therapy and integrated cognitivespeech approach had a significant effect on emotional regulation and distress tolerance of individuals suffering from stuttering(P<0.05).Conclusion:The results of the present study indicated that none of the treatments outperformed the other ones; nonetheless, the integrated cognitivespeech approach was more effective in distress tolerance index.