تدوین مدل و بررسی روش‌های بالینی عملکرد تعادلی در سالمندان با استفاده از مدل معادلات ساختاری

سابقه و هدف: اختلال تعادل یکی از مسائل شایع دوران سالمندی است که ممکن است سبب سقوط و ایجاد آسیب‌های جدی شود. یکی از موارد مهم در سلامت سالمندان، اهمیت تعادل و مولفه‌های ناشی از کاهش آن است. لذا هدف این مطالعه، بررسی آزمون‌های عملکرد تعادلی، رابطه‌سنجی میان سن و شاخص آنتروپومتریکی و اجرای آزمون‌های تعادلی با استفاده از مدل معادلات ساختاری بود.مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی 136 زن و مرد سالمند ساکن مراکز سالمندان شهر همدان وارد مطالعه شدند. آزمون‌های عملکرد تعادلی شامل رساندن انگشت اشاره به بینی، حفظ تعادل ایستادن روی یک پا، آزمون بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن و آزمون راه رفتن پاشنهپنجه بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با اطمینان 95 درصد با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 23 و eqs نسخه 1.6 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین (انحراف معیار) سنی سالمندان شرکت‌کننده در این مطالعه 2.83 ± 66.05 سال بود و از 136 نفر، 77 نفر (56.62 درصد) زن بودند. تفاوت معناداری بین میانگین نمره آزمون زنان و مردان در آزمون‌های عملکرد تعادلی دیده شد. در آزمون رساندن انگشت اشاره به بینی با دست غالب و غیرغالب، زنان در زمان کمتری آزمون را انجام دادند. در سایر آزمون‌ها مردان عملکرد سریع‌تری داشتند. ضریب همبسستگی درون‌گروهی (intraclass correlation: icc) حاصل در تمام آزمون‌ها نشان‌دهنده قابلیت تکرارپذیری بالای این آزمون‌ها بود. ضرایب حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد با افزایش یک سال سن، شاخص حرکتی و شاخص آنتروپومتریک به‌طور معنی‌داری به ترتیب به اندازه 0.68 و 0.60 واحد افزایش و کاهش یافته است. همچنین افزایش شاخص آنتروپومتریک به‌طور معنی‌داری 0.06 واحد کاهش را در میانگین آزمون‌های عملکرد تعادلی در پی داشت. مدل معادلات ساختاری برازش‌شده بر مبنای شاخص نیکویی برازش تایید شد ( کل معنی‌دار نبود) (0077.095/0) (0.089 : rmsea، 0.918cfi: و 0.908:gfi ). نتیجه‌گیری: سن و جنس بر آزمون‌های عملکرد تعادل و شاخص‌های آنتروپومتریک موثر است. با افزایش سن، میانگین شاخص حرکتی و شاخص آنتروپپومتریک به‌طور معنی‌داری افزایش و کاهش یافته است. همچنین از بین آزمون‌های عملکرد تعادلی، سخت‌ترین آزمون مربوط به ایستادن روی یک پا بود.

Development of a Model and Review of Clinical Methods of Balance Function in the Elderly Using Structural Equation Modeling

Background and Objective: Balance disorder is one of the most common problems in the elderly, leading to falls and serious injuries. One of the most important issues in the health of the elderly is balance and its related components. Therefore, the present study aimed to assess balance function tests, the relationship between age and anthropometric index, and perform equilibrium tests using structural equation modeling.Materials and Methods: A total of 136 elderly men and women living in a retirement home in Hamadan were included in this crosssectional study. Balance function tests included fingertonose test, maintaining balance on one foot, standing up and walking tests, and heeltoe walking tests. Data were analyzed using an independent ttest, Pearson correlation coefficient, and structural equation model with 95% confidence using SPSS (version 23) and EQS (version 6.1) software.Results: The mean (standard deviation) age of the participants in this study was 66.05 ±2.83 and out of 136 patients, 77 (56.62%) cases were female. There was a significant difference between the mean scores of men and women in balance performance tests. In the Fingertonose test, women with the dominant and nondominant hand performed the test in less time, and in other tests, the men performed faster. The intraclass correlation (ICC) coefficient obtained in all tests showed high repeatability of these tests. The coefficients obtained from the structural equation model showed that for every one year increase in age, the motor index and the anthropometric index increased and decreased significantly by 0.68 and 0.60 units, respectively. There was a decrease of 0.06 units in the mean of equilibrium performance tests. The model of fitted structural equations was confirmed based on the fitted goodness index ( chi;2 was not significant total, (0.0950.077) 0.089: RMSEA, 0.918CFI: and GFI: 0.908).Conclusion: Age and gender were effective on balance function tests and anthropometric indices. The mean motor index and anthropometric index increased and decreased significantly for every one year increase in age. Furthermore, among the balance performance tests, the most difficult test was related to standing on one leg.