مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی nbuvb همراه با پماد موضعی تاکرولیموس0/1 درصد و روش nbuvb به‌تنهایی در درمان ویتیلیگو

سابقه و هدف: ویتیلیگو نوعی اختلال دپیگمانتاسیون مولتی فاکتوریال وابسته به فاکتورهای ژنتیکی و غیرژنتیکی است. این اختلال حاصل فقدان عملکرد ملانوسیت های پوستی می باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی nbuvb (narrow bandultraviolet b) همراه با پماد موضعی تاکرولیموس 0.1 درصد و روش nbuvb به تنهایی در درمان ویتیلیگو انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 60 ضایعه قرینه و دوطرفه متعلق به 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو انتخاب شد و بیماران به صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم گردیدند. برای گروه مداخله با 30 ضایعه، فتوتراپی با استعمال پماد موضعی تاکرولیموس 0.1 درصد و برای گروه کنترل با 30 ضایعه قرینه و ضایعات گروه مداخله، فتوتراپی با پماد اوسرین (پلاسبو) تجویز گردید. در هر دو گروه در ابتدای درمان، یک ماه و نیم و سه ماه پس از آن اندازه ضایعات از طریق فتوگرافی و میزان رپیگمانتاسیون با استفاده از سیستم امتیازدهی vasi (visual approach slope indicator) مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج در چک لیست ثبت شد. در ادامه، داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss 16 تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 31.60 سال بود و 18 نفر از آن ها (60 درصد) زن و 12 نفر (40 درصد) مرد بودند. میانگین و انحراف معیار اندازه ضایعه دپیگمانته در فتوگرافی بیماران دو گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان ضایعه مورد مداخله و کنترل در بدو درمان به ترتیب معادل 2.81±5.41 و 2.82±5.40، در یک ماه و نیم پس از درمان به ترتیب 2.77±4.59 و 2.84±4.96 و سه ماه پس از درمان معادل 2.35±3.85 و 2.80±4.66 به دست آمد (0.05