بیان ایمونوهیستوشیمیایی مارکر Cd44 در لیکن پلان، دیسپلازی اپیتلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان

مقدمه: یک گلیکوپروتئین غشایی در اتصالات سلولی است که در سطح سلولهای مختلفی یافت می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میان در لیکن پلان اروزیو، دیسپلازی اپیتلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (oscc) به منظور مقایسه بیان این مارکر در یک ضایعه با احتمال پیش بدخیمی، یک ضایعه پیش بدخیم و یک بدخیمی بود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی در10 نمونه لیکن پلان اروزیو (بدون دیسپلازی)، 5 مورد دیسپلازی و 20 نمونه oscc به روش استاندارد envision انجام شد. سپس شدت و وسعت رنگ پذیری cd44 و ضخامت اپیتلیوم رنگ گرفته، مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون کروسکالوالیس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: 60% نمونه های oscc رنگ پذیری متوسط به صورت غشایی و سیتوپلاسمی داشتند و بیش از 2.3 اپیتلیوم، رنگ گرفته بود. در همه نمونه های لیکن پلان، رنگ پذیری متوسط و شدید و بیشتر غشایی مشاهده شد. 2.3 ضخامت اپیتلیوم در همه این نمونه ها رنگ گرفت. رنگ پذیری در موارد دیسپلازی اپیتلیالی با افزایش شدت دیسپلازی، کاهش پیدا کرد و از الگوی رنگ پذیری غشایی، به سیتوپلاسمی و غشایی تغییر پیدا کرد. در 80% موارد دیسپلازی اپیتلیالی، 2.3 اپیتلیوم رنگ گرفته بود. با مقایسه میزان رنگ پذیری و در نظر گرفتن وسعت و شدت رنگ پذیری و همچنین ضخامت اپیتلیوم رنگ گرفته در لیکن پلان، دیسپلازی و scc مشاهده شد که اختلاف معنی­داری بین هیچ یک از گروهها وجود نداشت. (p-value>0.05) نتیجه‌گیری: بیان cd44 در لیکن­پلان اروزیو، دیسپلازی و oscc تفاوت آماری معنی داری نداشت و این پروتئین احتمالا نمی تواند مارکر مناسبی جهت تایید پیش بدخیم بودن لیکن پلان اروزیو و یا پیش بینی تهاجم در ضایعات پیش بدخیم و oscc باشد.