بررسی رعایت اصول حفاظتی اشعه در مطب های دندانپزشکی شهر مشهد

مقدمه: رادیوگرافی ابزاری ضروری درتشخیص، طراحی و کارآیی درمان می باشد. دندانپزشکان با سطح آگاهی و عملکرد متفاوت از دستگاه های رادیوگرافی داخل دهانی استفاده می کنند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تجهیزات رادیوگرافی و رعایت اصول حفاظتی اشعه در مطب های دندانپزشکی مشهد بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی، که در سال 1394 انجام شد، 232 مطب دندانپزشکی در شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات دموگرافیک دندانپزشکان، شرکت در دوره های آموزشی،کاربرد دوزیمتر، روش های حفاظتی بیمار و پرسنل و ویژگی های دستگاه ثبت گردید. برای توصیف و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss ویرایش 19 استفاده گردید.  یافته ها: براساس نتایج، 22.9 درصد دستگاههای رادیوگرافی مجهز به سیستم دیجیتال بودند. کاربرد گیرنده تصویر فیلم e 77.1 درصد و تکنیک نیمساز 79.7 درصد بدست آمد. در اغلب مطبها از شیلد تیروئید (61.6%) و پیش بند سربی (54.7%) استفاده نمی شد. در زمینه روش حفاظتی پرسنل، کاربرد پاراوان سربی (47.4%) و رعایت فاصله (30.2%) در مرتبه بعدی قرار گرفت. کنترل کیفی سالانه دستگاه تقریباً در 65 درصد مطبها انجام می شد. در کل میانگین درصد امتیاز رعایت اصول حفاظتی 42.9 بدست آمد و وضعیت متوسط در 77 درصد مطبها مشاهده گردید. بین میانگین امتیاز رعایت اصول حفاظتی و متغیرهای جنس و سابقه کاری دندانپزشکان رابطه معنی داری بدست نیامد. نتیجه گیری: تجهیزات رادیوگرافی مختلفی جهت افزایش کیفیت تصویر و کاهش دوز جذبی بیمار وجود دارد. با توجه به وضعیت متوسط رعایت اصول حفاظت اشعه در اکثر مطب ها، ارائه آموزش های لازم و نظارت دقیق در بکارگیری دستورالعمل ها و تجهیزات توصیه می گردد.