مقایسه فیلم‏های رادیوگرافی داخل دهانی با سرعت d و f در تشخیص پوسیدگی‏های پروگزیمالی در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: استفاده از فیلم‏های با سرعت بالا یکی از فاکتورهای مهم دخیل در کاهش دوز اشعه می‏باشد. اما، توانایی تشخیصی فیلم‏های سریع باید قبل از استفاده رایج از آنها تعیین شود. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی فیلم‏های با سرعت d و f در تشخیص پوسیدگی‏های پروگزیمال بود.مواد و روش‏ها: از هشتاد سطح پروگزیمال، در 40 دندان پرمولر کشیده شده بدون ترمیم، با استفاده از دو نوع فیلم داخل دهانی flowdental با سرعت d و f،تحت شرایط استاندارد رادیوگرافی تهیه شد. تشخیص واقعی پوسیدگی براساس ارزیابی هیستولوژیک سطوح پروگزیمال پس از برش دندان‏ها بود.دو مشاهده‌گر با خواندن رادیوگرافی ها و با استفاده از درجه بندی چهار گزینه‏ای تشخیص خود را ثبت نمودند. پاسخ‏های مشاهده‌گران توسط آنالیز  roc ارزیابی شد وسطوح زیر منحنی(az) rocاز طریق مقایسه دو به دو منحنی rocبررسی شد. یافته‏ها: میانگین سطح زیر منحنی (az) برای فیلم d 934/0و برای فیلم f 920/0 بود. این اختلاف‏ها از لحاظ آماری معنی‏دارنبودند(548/0=p). همچنین اختلاف میان مشاهده‌گران نیز از لحاظ آماری معنی‏دار نبود. نتیجه گیری: کارآیی فیلم جدید با سرعت f در تشخیص پوسیدگی با فیلم با سرعت d متفاوت نبود. این فیلم توانایی کاهش دوز بیمار با حفظ کیفیت تشخیصی را نشان می‏دهد.

In Vitro Comparison of D and F Speed Intraoral Radiographic Films in the Detection of Proximal Caries

Introduction: The use of fast films is one of the major factors contributing to dose reduction. However, the diagnostic ability of fast film must be determined before current use of the films. The purpose of this study was to compare the efficiency of D and F speed films in the diagnosis of proximal caries. Materials & Methods:Eighty proximal surfaces in 40 extracted unrestored premolars were undergone radiography in standardized conditions using D and Fspeed flowdental intraoral films. True caries diagnosis was based on histological assessment of the surfaces after sectioning the teeth. Two observers read the radiographs using a fourpoint scale to record their diagnosis. Observer responses were evaluated using ROC analysis and areas under the ROC Curves (Az) was microscopical assessed by pairwise comparison of ROC Curve. Results: D and F speed films had a mean Az of 0.934 and 0.920 respectively. The difference was not statistically significant (P=0.548) Difference between observers was also not statistically significant. Conclusion: The efficiency of the new FSpeed films was not statistically different from that D Speed films in caries detection. This film shows the ability of reducing patient’s dose while maintaining diagnostic quality.