بررسی شیوع و عوامل پیش بینی کننده وقوع هیپومینرالیزاسیون مولر-ثنایا در شهر رشت

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع هیپومینرالیزاسیون مولر انسیزور (mih) در کودکان 136 ساله شهر رشت و عوامل پیش بینی کننده آن بود. مواد و روش ها: شرکت کنندگان در این مطالعه، 1043 کودک از دبستان های دولتی و غیردولتی رشت بودند. فراوانی mih براساس معاینه بالینی تعیین گردید و سپس 235 کودک مبتلا به mih و گروه شاهد آنان جهت تعیین عوامل احتمالی ایجادکننده مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه و پرسشنامه شامل سوالاتی درباره مشکلات اواخر دوران بارداری، هنگام تولد و بیماری  های سه سال اول زندگی، استفاده شد. برای بررسی رابطه بین عوامل مختلف از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر، من ویتنی و آزمون تی، استفاده شد (05/0=α). یافته ها: شیوع  mih 9/19 درصد و درگیری مولر به تنهایی 46/17 درصد بود. هرکودک به طور متوسط دارای 18/2 دندان دارای ضایعه، شامل 9/1 مولر و 28/0 ثنایا بود. تفاوت معنی داری از نظر شیوع و شدت ضایعات در دو جنس دیده نشد (54/0=pو 36/0=x2)، همچنین بین دانش آموزان مدارس خصوصی و دولتی تفاوت معنی داری از نظر شیوع مشاهده نشد (47/0=x2 و 58/0=p). مولر های پایین بیشتر از بالا دچار نواقص مینایی بودند (p<0.001, x2=19.6). بیشترین فراوانی ضایعات مربوط به لکه  های اوپک بود. هیچیک از عوامل مورد بررسی با mih رابطه معنی داری نداشتند. نتیجه گیری:براساس یافته  های این مطالعه، شیوعmih  در شهر رشت از میزان بالایی برخوردار بود ولی بیشتر ضایعات از نوع خفیف و میانگین تعداد دندان های مبتلا در هر فرد، حدود دو دندان بود. بررسی ارتباط دقیق تر با علل اتیولوژیک از جمله عوامل ژنتیک توصیه می شوند.