اثر روش سیلیکا لیزینگ بر روی استحکام باند کامپوزیت رزین به آلیاژ نیکل- کروم: مقایسه لیزرهای co2 و nd:yag

مقدمه: در این مطالعه ذرات آلومینای پوشیده با سیلیکا (پودر cojet)  با هدف تثبیت روی سطح فلز تحت تابش دو نوع  لیزر co2 و nd:yag قرار گرفتند (سلیکالیزینگ) و استحکام باند برشی آنها با کامپوزیت بررسی شد. مواد و روش ها: 40 نمونه دیسکی شکل از جنس آلیاژ نیکلکروم تهیه شد. سطح باند شونده در تمام نمونه ها توسط ذرات اکسید آلومینیوم µ50 سندبلاست شدند. نمونه ها به 4 گروه 10تایی تقسیم و به صورت زیر آماده سازی شدند: 1 سندبلاست با اکسید آلومینیوم (a.a)؛ 2 سندبلاست با پودر (cj) cojet؛ 3 سطح نمونه ها با پودر cojet پوشیده شده و لیزر nd:yag  به سطح تابیده شد (cjlasednd:yag)؛ 4 سطح نمونه ها با پودر cojet پوشیده شده و لیزر co2  به سطح تابیده شد (cjlasedco2). سپس کامپوزیت رزین بر روی سطح نمونه ها کیور شد. بعد از ترموسایکل، استحکام باند برشی نمونه ها توسط دستگاه یونیورسال اندازه گیری شد. نوع شکست در زیر میکروسکوپ نوری مشاهده شد و دو نمونه از هر گروه با sem و wdx بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های anova و tukey آنالیز شدند (α=0.05). یافته ها: مقدار استحکام باند در گروه cj به طور معنی داری از سایر گروه ها بالاتر بود ( p<0.001). بین مقادیر استحکام باند برشی گروه های a.a، cjlasednd:yag و cjlasedco2تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.05