بررسی اثر tbhq) t-butyl hydroquinone) بر ترمیم ساکت دندان کشیده شده در rat

مقدمه: خارج کردن دندان باعث ایجاد یک زخم باز در بافت نرم و استخوان می‎گردد. طی مرحله التهابی زخم، رادیکال‎هایآزاد به میزان زیادی تولید و با ایجاد استرس اکسیداتیو، منجر به تخریب بافتی و تاخیر در ترمیم زخم می‎شوند. آنزیم‎های آنتی‎اکسیدانی با خنثی‏سازی رادیکال‎های آزاد به بهبود سریع­تر زخم کمک می‎کنند. در همین راستا در این مطالعه تاثیر آنتی‎اکسیدان (tbhq) tbutyl hydroquinone  بر ترمیم حفره دندان موش آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش‌ها:جهت انجام این مطالعه تجربی، 42 موش نر نژاد wistar به دو گروه تقسیم شد و تحت بیهوشی عمومی یک دندان مولر دوم ماگزیلا در هر حیوان کشیده شد. سپس در حفره دندان گروه تجربی 0.1 میلی لیتر محلول 0.02%tbhq  قرار داده شد؛ در حفره دندان گروه کنترل هیچ ماده‌ای قرار داده نشد. در هر یک از روزهای سوم، هفتم و بیست و یکم پس از جراحی، هفت موش از هر گروه قربانی شدند و از ساکت دندانی آن ها لام تهیه گردید. لام‌ها توسط میکروسکوپ نوری از نظر متغیرهای هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون آماری t مستقل (independent twosle ttest) مقایسه شدند. سطح معنی‌داری در آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: افزایش بافت گرانولاسیون در روز سوم، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از لحاظ آماری معنی‎دار بود (0.003=p). هم چنین وسعت ترابکولاسیون استخوانی در روز بیست و یکم در گروه تجربی به طور معنی‎داری بیشتر از گروه کنترل بود (0.001>p). نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن محدودیت‌های یک مطالعه تجربی، ممکن است تزریق tbhq در ساکت دندان کشیده شده باعث بهبود ترمیم بافت سخت حفره دندان ‌‌موش شود.

Evaluation of T-Butyl Hydroquinone (TBHQ) Effect on the Healing Of Extracted Tooth Socket in Rat

Introduction: Tooth extraction causes an open wound in the soft and hard tissue.During the inflammatory phase of healing process, a large amount of free radicals produce and cause oxidative stress leading to tissue damage and delayed wound healing. Antioxdinant enzymes help to promote wound healing by neutralizing free redicals.According to this fact, in this study the tbutyl hydroquinone (TBHQ) effect, as an antioxidant, on the healing process of tooth socket was evaluated in rats. Materials Methods: To conduct this experimental study, 42 male Wistar rats were divided into two groups and in each case one upper second molar was extracted under general anesthesia. Then sockets were treated with 0.02% TBHQ solution in the case group (0.1ml) while no specific substance was placed in the socket of the control group. In the days of 3, 7 and 21 after the surgery, seven rats from each group were sacrificed and histological slides were prepared from their tooth socket. The prepared slides were examined by light microscope histopathologically and were compared using independent two sle ttest. The significance level was set at 0.05. Results: Increased granulation tissue in the third day, in experimental group in comparison to the control group was statistically significant (P=0.003). The extent of bony trabeculation in experimental group was also significantly higher than the control group on the 21st day (P<0.001). Conclusion: Regarding the limitations of an experimental study, TBHQ may enhance the healing of hard tissue in the tooth socket of rat.