بررسی ضایعات پری‏ آپیکال توسط رادیوگرافی دیجیتال، سونوگرافی و کالر داپلر (مطالعه توصیفی)

مقدمه: سونوگرافی و کالرداپلر در کنار رادیوگرافی برای تشخیص ضایعات پری‏آپیکال معرفی شده اند. این تحقیق با هدف بررسی همخوانی اطلاعات به دست آمده از ضایعات پری‏آپیکال در رادیوگرافی دیجیتال، سونوگرافی و کالر داپلر انجام شد.      مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی که به روش مقطعی انجام شد، بیمارانی که در مدت یک سال به بخش اندودونتیکس دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران مراجعه کرده و دارای ضایعه در ریشه دندان‏های قدامی فک بالا یا پایین بودند بررسی شدند. رادیوگرافی تهیه و ابعاد و بوردرهای ضایعه بررسی شد. همین شاخص‏ها به علاوه اکوژنیسیتی و vascularity ضایعه نیز توسط سونوگرافی و کالر داپلر بررسی گردید. یافته‏های سه روش با آزمون مک‏نمار،  paired t testو wilcoxon signed ranks test مورد قضاوت آماری قرار گرفت و میزان همبستگی مقادیر ابعاد در دو روش با آزمون اسپیرمن مشخص شد. یافته‏ها: رادیوگرافی در 20 ضایعه و سونوگرافی در 15 ضایعه قادر به اندازه‏گیری ابعاد بودند. بین دو تکنیک همخوانی در مشاهده بوردر ضایعات وجود نداشت (508/0p<). بین دو روش در اندازه ابعاد مزیودیستالی و فوقانی تحتانی ضایعات همخوانی وجود نداشت (به ترتیب 165/0p= و 228/0p=). اندازه ضایعات درهر دو بعد در رادیوگرافی بزرگتراز سونوگرافی واختلاف از لحاظ آماری معنی‏دار بود (005/0p= و 041/0p=). سونوگرافی و کالر داپلر قادر به توصیف ضایعات بودند. نتیجه گیری: در سونوگرافی ابعاد ضایعات کوچک‏تر از رادیوگرافی مشاهده می‏شود و سونوگرافی در بسیاری از موارد قادر به نمایش ضایعات نیست. سونوگرافی به همراه کالرداپلر می‏تواند به عنوان ابزار کمکی در تشخیص نوع ضایعه در کنار رادیوگرافی مفید باشد.